Uhhh…. To trochę zabolało..
Słuchajcie tego.
Proszę mojego tatę, aby zrobił mi tosty, bo mi się nie chciało. On powiedział, że mu też się nie chce. Ja sobie poszłam, bo skoro nie to nie, a że z natury się na wszystko wkurzam, powiedziałam, że przeżyję, albo i nie, ale nawet jak umrë z głodu to i tak go nie będzie obchodzić. A on na to powiedział jak gdyby nigdy nic „no”.
🤧🤕
Płaczę teraz przez niego, bo to jest może i nie prawdą, ale mnie dotknęło mocno, bo jestem na ogół zbyt przewrażliwiona i zbyt emocjonalna i takie drobnostki naprawdę mogą sprawić, że będzie mi smutno. A moja mama nawet nie zareagowała 🤧🤕

Jeśli nie chcecie, nie czytajcie dalej moich atencyjnych wyżaleń i tak mi to da dużo, czasami takie opisanie swoich uczuć dużo da, a jak posypie się hejt to i tak mogę stąd uciec, założyć nowe konto.

Moi rodzice są po prostu przekochani…

Nie no, z matką jeszcze da się czasami wytrzymać, jak nie włączy jej się tryb „już mnie nic nie obchodzi bo wszystko to twoja wina” ale ojciec… Siedzi przed komputerem całe dnie, nie ma dla mnie czasu.

Jak tak piszę o moich „problemach”, to uświadamiam sobie 2 rzeczy:
1. Moje problemy nie są takie duże, jak mi się wydaje, zaraz pewno zapomnę
2. Mam ludzi którzy być może zechcą mnie wysłuchać, a nawet jeśli nie, i tak będę czuła wsparcie niewidzialnych sił 🩷

Może dostanę od-obsy i hejt za „atencję”, ale wolę to, niż zawsze musieć dusić moje małe problemy w sobie.

Dziękuję, jeśli przeczytaliście do końca, lub chodźby weszliście w to powiadomienie, moi drodzy 🫶🏼