Witam :’)
Jestem w trakcie pisania 'Syndrom Alicji’ i muszę powiedzieć, że jestem z tego nawet zadowolona. Wprawdzie im bardziej wciągam się w pisanie tego, tym bardziej pragnę zrobić z tego serię, a nie one shoty. Może po kilku one shotach, właśnie tak zrobię ?
Przecież wszystko jest jej snem.
Bohaterka jest w śpiączce.
Wie o tym, a jednak zapomina się.
A tutaj macie mały spoiler :’)

’- Ale ja tak na poważnie. – piorunuję go wzrokiem, przy okazji napełniając moje policzki powietrzem. Niech to szlag, będzie teraz ze mnie robił pięciolatkę, która wpadła na pomysł, aby rodzice kupili jej dodatkowego misia, do zbiorów pluszaków, które stoją samotnie na półce.
– Dlatego właśnie nie umiem ci na to pytanie odpowiedzieć. – mówi o dziwo, nie robiąc ze mnie upośledzenia naukowego. Marszczę swoje brwi w jego kierunku.
Dlaczego nie umie odpowiedzieć na poważne pytanie ?
– To bez sensu. – stwierdzam to bardziej sama do siebie, niż do niego.
– Wiem, ale jakoś bycie tutaj, z tobą, wcale mi nie przeszkadza. – potakuje głową, nie ustępuje kroku, jedyne co wyprawia jego rytmiczne ruchy z równowagi, to poprawienie jego włosów, które zdały się zachodzić mu na oczy.
– Mi tak. – stwierdzam, po nieistniejącej chwili ciszy. W oddali słychać bowiem cykanie świerszcza, który zapewne kryje się gdzieś w rogu któregoś pomieszczenia.
– Stwarzaj pozory. – poucza mnie z uśmiechem na twarzy. ’

I jak wam się podoba ?
Mam nadzieję, że podniecił w was ciekawość, co tam wszystko może się dziać. Nie jest to z początku wyrwane, a z środka ( wprawdzie to 2/5 )
To wszystko,
Pa pa <3

Witam was moje babeczki ;)
Konkurs został ogłoszony. I pod tym wpisem możecie zgłaszać swoje opowiadania. Szerze mówiąc wątpię aby jakiekolwiek zostało zgłoszone, ale jeśli się stanie według moich predykcji, wtedy będę miała problem, aby wymyślić coś co pomoże w przestaniu się śmiać XDDDDD
To wszystko,
Pa pa <3