O MÓJ BOŻE CUD NUMER DWA (Pamiętacie cud pierwszy? ;]) Wracając że szkoły do domu zobaczyłam na ziemi wróbelka. Nie miał żadnej rany, ale trząsł się, nie mógł lecieć i głową opadała mu od razu kiedy go podnosiłam. No umierał. Zawinęłam go więc w bluzę i zabrałam potajemnie do domu, próbowałam go nakarmić i strzykawką dać wody, ale nie miał na nic siły. Trochę udało mi się go rozbudzić, żeby nie zasypiał bo bałam się że już się nie obudzi ;/ Ale raczej wątpiłam że mi się uda go uratować. Uszyłam mu legowisko, dałam wodę i trochę ziaren od papugi i położyłam na parapecie przy otwartym oknie. Wyszłam na dwór ze świnkami, wracam, patrzę, omg legowisko się przesunęło! Poszłam do kuchni i jak wróciłam… Odleciał! Została po nim tylko kupka i pusta miseczka z wodą. Czyli może poprostu był odwodniony. Ale serio, przez kilka godzin byłam PEWNA że umrze, nie miał siły nawet otworzyć dzioba, a tu taka niespodzianka :D
Na dole zdjęcia wróbelka, jedzonko i wodę dałam mu później :3

Heh, pokłóciłam się znowu z mamą i w napadzie złości pojechałam rowerem do lasu. Teraz nie wiem gdzie jestem :>