Na chwilę obecną wyniki głosowania wyglądają tak:
1. Nikt nie nazwał mnie babą, nice.
2. Większość ludzi chce takie coś, z mitami, ale wiecie – to tylko luźny pomysł.
3. Ponownie ludzie chcą. Nice.
4. Może ustawie to w rankingu
Miłość: 3 głosy
Magia: 5 głosów
Szkoła: 2
Dramy: 0
Bitwy: 2
Czyli chcecie głównie magię i miłość, więc nice.Mam pomysły.
4. Ludzie chcą Pająka, nice.
5. 2 osoby mnnie nie lubią. To co kurde robicie na moim prof?
6. Większość woli kropkę. Ja też

więc takie wyniki głosowania na tą chwilę. idę gotować wam płacz i piekło, pisząc Nie szczęśliwych
bo to będzie smutne
trzeba też zmienić o mnie
więc niedługo aktualizacja prof, usunięcie jakiś gniotów, może nawet nazwe zmienię
siemasz!

stwierdziłam, że będę wredną babą
i dam wam spojlera do OP i NOWSM i M? (a raczej „(Nie)Szczęśliwi” bo lubię placki
jako znak, że i live
więc najpierw nieszczęśliwi
„Niewątpliwie to był ciężki dzień dla rodziny d***in-Cheng. Czy naprawdę życie musiało dostarczyć im jeszcze więcej cierpienia? Jak widać tak.
— Czy się obudzi? — zapytał Tom, próbując nie pokazać jego wielkiego niepokoju i strachu na twarzy.
— Nie jesteśmy w stanie tego stwierdzić, nie w tym momencie. Tymczasowe badania pokazują, że pewnie tak. Pozostaje też pytanie: kiedy, czego też nie wiemy, panie d***in. Prosimy o wyrozumiałość i cierpliwość, chociaż wiemy jak to trudne — wyjaśnił lekarz.
— Dobrze, dziękuje — odparł mężczyzna podchodząc do swojej żony wpatrującej się bez słowa w nieprzytomną córkę.
— Tom, proszę, nie mów, że się nie wybudzi — wyszeptała Sabine.
— Kochanie, będzie dobrze. Lekarze są prawie pewni, że tak. Musimy poczekać — pocałował ją w czoło.
— Musi się wybudzić. Jak nie, to nie wiem co zrobię.”
KTO MA SIĘ WYBUDZIĆ? O co chodzi?
a tera do NOWSM
„Nya siedziała na kamieniu i znudzona słuchała kazań na temat życia w szkole. Kopała kamyki, zastanawiając kiedy to się skończy. Jej brat jakby nie zauważał braku zainteresowania młodszej o rok siostry, stał i gadał i gadał i jeszcze raz: gadał.
— Pamiętaj, nie spotykasz się z chłopakami. Jeśli już, ja uzgadniam. Na imprezy chodzisz tylko ze mną. Nie pijesz, póki nie skończysz osiemnastki. Nie okłamujesz mnie. Zawsze mogę cię obronić, jakby ktoś coś ci robił, wiesz do kogo masz się zwracać! — zakończył.
— Do Króla Szkoły Kai’a Smith’a? — prychnęła, śmiejąc się z przezwiska.
— Owszem! Pamiętaj o tym o każdej porze dnia i nocy! — zaśmiał się.
— Kai, słuchaj mnie, ale tak uważnie. W liceum mam szansę znaleźć chłopaka! Wszyscy go mają! Tylko ja nie! A dlaczego? Bo wszystkich ode mnie odpychasz — jęknęła.
— Nya, robię to dla ciebie. Nie pamiętasz Jake’a? Nie pamiętasz jak cię skrzywdził?! — wykrzyczał jej w twarz.
— Ah, wiem! Ale nie mów mi o tym debilu! To było w siódmej klasie. Jakieś wieki temu. Muszę kogoś mieć. Nie chcę być singielką! — oznajmiła stanowczo.
— Nie chcesz się ze mną kłócić, bo wiesz, że mnie nie przekonasz. Jak dla mnie, temat jest skończony i nie będę o tym rozmawiać — stwierdził.
— Tak, masz rację. Przepraszam — westchnęła, żeby zaraz wytknąć bratu jego błędy: — Cieszę się, że mnie ratujesz od zła jakim jest płeć męska i od złamania serca! A sam łamiesz serca wielu kobietom!
— Rozmawiamy o tobie, Nya, nie o mnie. Wracając do zasad… — zaczął ale Nya mu przerwała:
— Masz natychmiast przestać! Już wysłuchałam wystarczająco wiele zakazów!
Zdenerwowana odbiegła z impetem. Nawet nie chciała patrzeć, gdzie biegnie. Słyszała, że za nią biegnie jej “ukochany” braciszek. Po chwili zdała sobie sprawę, że wybiegła z ogrodu, że jest na pagórku. Zmęczona przystanęła. Obróciła i zobaczyła Kai’a podbiegającego do niej. Po chwili jej wzrok przykuł srebny łańcuszek. Zaciekawiona podniosła go i zobaczyła na nim fioletowy płomień.”
Co to za łańcuszek? Czy Nya posłucha się Kai’a?
i OP
„— Witaj Ronie — powiedział spokojnym cichym głosem.
— Pan mnie zna? Nigdy tu nie byłem. Nigdy nie byłem poza granicami Casji. Gdzie my właściwie jesteśmy? — zapytał Ron.
— Głupku, jesteśmy w Einorze. Tam gdzie się urodziłeś — prychnęła.
— Aillo, zrozum go. Nie wie co się wokół niego dzieje. To normalne. Ronie, znam cię, być może dlatego, że widać, że jesteś synem Murine i Torina, których znałem osobiście — oznajmił.
— Znałeś ich?! Co się z nimi stało? Dlaczego uciekliśmy? Czy oni żyją?! — młody chłopak zaczął zasypywać go pytaniami.
— Na wszystko przyjdzie czas. Musisz być cierpliwy, chłopcze. Nawet sobie nie wyobrażasz co cię czeka — odparł na to.
— Powiedz mi, co się z nimi stało! Nie zamierzam dłużej czekać — zdenerwowany czarnowłosy podszedł do starca.
— Nie denerwuj się. Złość w takowej sytuacji jest niepotrzebna — stwierdził spokojnie.
— Naprawdę, nie rozumiesz? Czekałem wiele lat…na tą głupią odpowiedź a teraz tak mi odpowiadasz! — wykrzyczał mu w twarz. „