Hej…pisze to dzięki @Amani_Hamilton A dokładniej dzięki jej one shotowi uzależnienie, który coś mi uzmysłowił…Wiem że napewno w tym momencie przestaniesz czytać no ale cóż…
Nigdy nie mówiłam otwarcie o swoich problemach…Zazwyczaj słuchałam o cierpieniu innych…Wszyscy którzy mnie znają postrzegają mnie za osobę radosną
i z cudownym życiem…heh…nie jest tak…
Moje problemy zaczęły się już dwa dni po moich narodzinach…Może się to wydawać śmieszne…Okazało się, że mam ubytek w
prawej nodze…Mam na myśli to, że prawa noga jest krótsza od lewej…Przez następne kilka lat było wspaniale…Do czasu…Dzień ojca dokładnie osiem lat temu…Jadę na koniu, wszystko jest wspaniale…I wtedy…Na ulicy z piskiem opon przejechał motor…Koń się wystraszył i mnie zrzucił…Już chciałam się podnieść, gdy coś pociągnęło mnie za nogę…Super! Noga utknęła mi w strzemieniu…Zostałam przecząłgana po lesie…Mało pamiętam…Nic prawie nie widziałam…Krew zalewała mi oczy…
Trzecia klasa…bieganie…Nagle przewróciłam się…nie wiem czemu…W szpitalu powiedzieli że stan mojej nogi jest okropny… … Musiałam mieć dodatkową trzycentymetrową podeszwę…Gdy po powrocie do szkoły już dwa tygodnie później zemdlałam na lekcji pani wysłała mnie do pielęgniarki…Ta zaś wysłała mnie z tętnem prawie 140 na ostry dyżur…rezonans…echo serca…Holter…*Chyba dobrze napisałam*
I mnóstwo badań krwi…Teraz jestem w klasie piątej w której nękają mnie przez moją orientacje…nie wiem jak długo wytrzymam…I tak…Nikt tego nie czyta…Za kilka miesięcy na nogę będę mieć operqcje…Pomine te wszystkie bolesne rechabilitacje…Dziękuję za przeczytanie…