to tak, krótka historia życia odnośnie wszystkiego generalnie, o czym zazwyczaj nie mówię, bo uzewnętrznianie się nie jest moją mocną stroną.

moja trema związana z publicznymi wystąpieniami okazała się poważniejszym problemem, w związku z czym rozpoczęłam chodzić do psychologa na wizyty indywidualne, aby mi z tym pomógł. plusem tego może być to, że na jakiś czas prawdopodobnie dostanę zwolnienie z odpowiedzi ustnej na środku sali, co nieco mnie ratuje.

generalnie jakoś słabo się czuję, bo średnio radzę sobie ze stresem, przez co mam lekkie problemy z oddychaniem, trzęsą mi się ręce i średnio mogę się skupić.

wybaczcie mi, jak zwyczajnie nie będę mogła za bardzo czegoś napisać, bo po prostu mi nie wychodzi. liczmy tylko, że będzie lepiej.