Herosi, ustawić się w szyku!
Heh, dawno nie było szóstej części PBPC-CH, nie? No więc w tym czasie walałam się na łóżku (bez skojarzeń, bo oczy powydłubiem) i sprawdzałam internety. Byłam taka nieobecna. I zostałam surowo ukarana… Gdy nalewałam sobie wrzątku do kubka, na parę sekund się zacięłam i… Wylałam wrzątek na stół. Oparzyłam mój MAŁY palec! Mały! Chyba nie muszę opisywać, jak to jest. Potem cały wieczór moczyłam go w zimnej wodzie. :( Tylko mi nie piszcie, że to była zemsta Posejdona, bo zwariuję… Co ja zrobię z takim zapasem gniewu bogów olimpijskich? Ale jest też dobra wiadomość (przynajmniej dla mnie, ale wy też możecie się radować ze mną). No więc prawdopodobnie jutro przyjdzie mi cały pakiet Herosów Olimpijskich! Yeah! Tak się cieszę! ?? Radujmy się! Co prawda musiałam wydać 85 złotych z mojej skarbonki… (Szastam hajsem ?) No nic, mam nadzieję, się opylało. Ale stop. To oznacza, że nie będzie mnie na SQ, bo będę zamknięta w pokoju z Percym, Annabeth, Nickiem, Hazel, Piper, Leo, Frankiem, Jasonem i innymi. Powiedźcie, czy w tej serii będzie Apollo? Oby, oby, oby. Wiedźcie, że to jedna z moich ulubionych postaci. ??? Ah, i błagam was, piszcie coś! 39 osób nie ma palców! Też sobie sparzyliście? No dobra, żarty żartami. A napisałam 39 bo tutaj nie zaliczam do tego obserwatorki @Cassandra13 . Dzięki za twoją aktywność! No dobra, muszę was jakoś zachęcić… Yyy… Podejrzewacie jaki bóg jest rodzicem głównej bohaterki? Zapewne tak. ?
Do następnego!
?????????

„Hejka!
Trzecia część mojego opowiadani „Pół bóg, pół człowiek – czyli heros” została już opublikowana! Mam nadzieję, że wam się spodoba. :)
Tak, napisałbym coś więcej o tym moim jakże przewspaniałym quizie, ale za pół godziny razem z moim rodzeństwem idziemy zbierać truskawki. Niektórzy z was mogą się zdziwić, że u nas jeszcze rosną, ale dzięki wspaniałej, słonecznej pogodzie i staraniom dzieci Dionizosa i Demeter nadal kwitną! Taa, aż mi się przypomniało jak domek nr.5 (Ares) je zbierali. Wykorzystali te bezbronne owoce przeciwko nam. Udekorowali ich słodkim, czerwonym sokiem całe nasze mieszkanie. Nie mogliśmy nic na to poradzić, ponieważ byliśmy akurat na polowaniu na potwory w naszym obozowym lesie. Ostatnio za dużo ich się tu panoszyło. Zdołaliśmy tylko zobaczyć Clarisse, która malowała na naszych drzwiach (…). Musieliśmy odmalowywać nasz dotąd przepiękny domek. Dziś nie pozostaniemy im dłużni. Z początku myśleliśmy nad klątwą wiecznego rymowania, ale uznaliśmy, że ta zemsta będzie zbyt słaba. (Jaką w końcu wybraliśmy, pozostawiam twojej wyobraźni). No nic! A teraz, skoro mam jeszcze czas, mogę napisać kolejne opowiadanie. Potrzebuję tylko… – moja ręka spoczęła na pustym, zakurzonym parapecie.
-Will! – krzyknęłam. Zza rogu wychyliła się głowa mojego przyrodniego brata.
-No co?
-Widziałeś mój szczęśliwy długopis?
-Ten z fioletowym kurczakiem na zatyczce?
-Noo…
-Kayla go wzięła.
-CO?! I ty jej na to pozwoliłeś?
Nie zdążył odpowiedzieć, ponieważ pognałam w kierunku naszej obozowej strzelnicy. Kayla zapewne znów używa mojego długopisu jako strzały. Niech tylko ją dorwę!
Ten wpis chciałabym zakończyć piękną metaforą: „Nie będzie opisu, bo nie mam długopisu.”
Do następnego!” :D