Hej!
Opowiem wam historie z wczoraj, która nie daje mi po prostu spokoju, a więc najpierw przedstawię postacie
Arek i Jasiek – koledzy z klasy
Emilka, Małgosia, Jessica, Asia- koleżanki z klasy.
Martyna – przyjaciółka.
A więc miałam do szkoły na 8, a chłopcy na 9. Jednak przed szkołą był Arek i Jasiek (nie, nie ten) i Martyna, które dołączyła do mnie przy pasach. Chłopcy nas zaczepili i powiedzieli, ze mamy mówić, że Jasiek miał wypadek i go potrącił samochód. No co ja miałam zrobić? Wyjść na sztywną? Weszłam w Martyna w ten plan i powiedziałysmy dziewczyną, że Jasiek jest w szpitalu i dziewczyny niby się przejęły, ale też na żarty i kiedy dowiedziały się prawdy, Emilka – dziewczyna, która czasami ma problem z moim dobrym poczuciem humoru, smianiem się itp. Powiedziała iż jestem zbyt dziecinna, nie biorę nic na poważnie, cały czas się śmieje, śmieje się w nieodpowiednich momentach, a wiecie co jest śmieszne? Niby śmie się nazywać moją przyjaciółką, a nie wie, że ja próbuje zapomnieć o moich problemach. Poza tym lepsze jest się smianie ze wszystkiego, robienie żartów itp. czy ciągle bycie smutnym i sztywnym? Ja wolę pierwszą opcje. I jeszcze do tego życie ma się tylko raz i nie wolno cały czas brać czegoś na poważnie :/ może i jestem dziecinna, ale….zabolało mnie to co ona o mnie powiedziała :(
Dziękuję za wysłuchanie ❤