400 obserwatorów.
Wow.
Kolejny „magiczny próg” przekroczony :)
Ale wiecie, z czego zdałam sobie sprawę?
Jak bardzo zepsułam.
Szansę.
Pamiętam, jak licznik obserwujących wzrastał o 5-15 osób dziennie. Jak „Siostrzyczka” pojawiała się co drugi dzień.
A potem? Tak trochę… osiadłam na laurach. Nie wiem, jak to nazwać.
Przestałam regularnie pisać. Trochę to olewałam. Przerwy trwały nie dni, lecz tygodnie.
Przepraszam. Na pocieszenie powiem, że fabułę „Siostrzyczki” powinnam skończyć w ok. 5 części, a co do ff o Doctorze – nie mam pojęcia.
Czy będę pisać coś jeszcze? Tak.
Co? Nie mam pojęcia.
Kiedy? Sama nie wiem.

Z jednej strony przepraszam, ale z drugiej strony przede wszystkim DZIĘKUJĘ.

Bo wszystko, co osiągnęłam na tej stronie, to dzięki Wam.
Dziękuję.
Kocham Was.

Zauważyłam ostatnio dziwne zjawisko w szkołach: jeżeli jesteś normalny, od razu stajesz się dziwny. Taki przykład: jeżeli wszyscy słuchają Cypisa, a ty wolisz Nirvanę czy Beatlesów, to jesteś „nienormalny”. Oczywiście to najłagodniejsza wersja, jaką można usłyszeć ;)
A już broń Boże mieć własny styl! Nosisz ramoneskę? „Jak ty możesz w tym chodzić, nie gorąco ci? Ogarnij się”.

Dlatego chcę opisać moje „przygody w świecie gimnazjum” ;)

Pierwsza wesoła i radosna przygoda: pierwsze przyjście do szkoły na czarno.
-Serio?
-Co ty taka czarna dzisiaj, szatanie?
-Jesteś jakaś po…
-A weź spie… z tym swoim metalem. (słucham głównie rocka/ hard rocka, ale co tam ;))
-Ku.., ty jesteś jakaś poje…

Druga wesoła przygoda: przyjście po raz pierwszy w glanach.
Usłyszałam, że:
-moje glany to „gnojotrepy”
-chodzę w nich gnój wynosić i w szkole je wietrzę (sic!)
-żebym się pie… zdrowo w głowę
-że jestem chora
-że jestem dziwna (dopiszcie co chcecie, i tak prawdopodobne, że właśnie to usłyszałam ;))

I wszystko to od osób słuchających klasę wyższej muzyki (POKA POKA SOWE, Cypis, itp., itd…) oraz dziewczyn, noszących co popadnie, byleby tylko miało dekolt/było krótkie/było na topie.

Dodam, że jestem w pierwszej gimnazjum. Dodam, że nie czczę szatana, nie palę kotów, nie rysuję pentagramów na ławkach jak wspomniane wyżej koleżanki (jedna wydrapała na ławce swastykę). Jestem normalna, dobrze się uczę, jestem wierząca. Więc po co to?
Nie, nie chcę się na siłę wyróżnić. W czarnym dobrze się czuje, w glanach dobrze się czuję, chodzę po szkole w słuchawkach. Kiedy ktoś mi je ściąga albo zabiera, też nie jest zbyt przyjemne.

Ale mam pocieszenie: nie każdy gimnazjalista jest gimbusem, pamiętajmy o tym!