” Włosy samoistnie oplatały się wokół jej szyi z zamiarem, zapewne, odcięcia jej dostępu do powietrza. Blond pasma owijały się zaciskając gardziel dziewczyny. Z każdą sekundą, trwającą dłużej niż 12 uderzeń zegara, kołtuny zaciskały się coraz to bardziej. Wdusiły z tej młodej duszy najżałośniejsze łzy porażki. Z tą przezroczystą boleścią ulotniły się jej próżne nadzieje. Własne włosy uniemożliwiały jej rozpaczliwe próby złapania oddechu. Długimi, zaniedbanymi paznokciami desperacko starała się z całych sił zapobiec nieuniknionemu skutkowi czynom jej przebrzydłych kłaków. Jednak po co to robiła skoro już była dawno martwa?
„Żałosne” pomyślała odpuszczając. „