Druga Szansa – cudowna. Kontynuacja trochę mnie zaskoczyła, myślałam że to koniec. Choć oczywiście, bardzo się z tego cieszę
Mam też pewne pytania. Twoje quizy są wspaniałe, serio. Genialne. Najlepsze.
Jak…? Twój styl zachwyca prawie 2000 ludzi! DWA TYSIĄCE! Jakim cudem ci się to udaje? Ja funkcjonowałam na innym koncie – mam już trochę… Doświadczenia? Nie wiem jak to nazwać. Ale twoje prace są… Wyjątkowe. Niesamowite i ciekawe. W życiu czegoś takiego nie widziałam! Powiedz… Jak?
Pytanie 2: Pracuje nad pewnym quizem (opowiadaniem). Mam pewien problem – wątek miłosny. Dodać go? Jeśli tak, może być ważną częścią quizu. Jeśli nie, obejde się bez niego. Nie wiem, co robić. Już nie wiem…
To dość… Skomplikowane. Nie wiem, czy powinnam o to pytać. Udało mi się już nie raz zauważyć, że się na tym znasz. Chciałabym wiedzieć. Chciałabym umieć to zrobić – podjąć decyzję.
To dla mnie rozrywka. Tworzenie czegoś, co ktoś mógłby pokochać. To mój sposób na naznaczenie się w tym świecie. Żeby chociaż raz ktoś pomyślał „ona ma talent”, nawet, jeśli występuje tu anonimowo. Wtedy czuje, że żyje. Że mam po co żyć. Że nie mam tylko obowiązków na głowie, ani że cały wolny czas spędzam na grę na instrumencie (bardzo lubię ćwiczyć, komponować itd. ale w życiu trzeba mi czegoś więcej… Przygody, akcji, świadomości, że ktoś na świecie może mnie pokochać. Wtedy czuje się potrzebna). Co mam zrobić, żeby nie zniszczyć tego, co zaczęłam naprawiać? Co mam zrobić, żeby poczuć to, czego tak bardzo mi brakuje?
Chyba trochę się zagalopowałam… W ciągu ostatnich kilku zdań nie chodziło tylko o quizy. Wybacz. To nie poradnia psychologiczna, prawda? xD
Cóż… Trochę głupio mi prosić o pomoc kogoś, kogo nawet nie znam. Z drugiej strony, mam wrażenie, że poprzez twoje quizy, każdy, kto śledził twoje pierwsze kroki na stronie, zdążył poznać cię naprawdę dobrze. Tak, jak ja.
Może nie powinnam pisać tu tego, o czym tak bardzo boje się powiedzieć człowiekowi w oczy. Ale muszę – ostatnio się zmieniłam. Jestem inną osobą, i żeby kontynuować moją przemianę, potrzebuję pomocy. Pomocy kogoś, kto być może kiedyś przeżył coś podobnego…? Zaczynam od początku i coraz bardziej dziwią mnie moje słowa.
Które kieruje do obcej mi osoby.
Chyba nie zdawałam sobie sprawy, jak bardzo potrzebuję zrozumienia. Jak zdesperowanie go szukam… Może to brzmi jak porąbana telenowela, ale takie jest moje życie. I czekam, aż odpowiesz, jak bardzo cię zdziwiłam, albo jak bardzo mnie nienawidzisz. Tak jak inni, którzy nie potrafią zrozumieć…