Em…
Trochę znowu mnie nie było, co nie?
Miałam wielkie plany, chciałam odezwać się jakoś raz na dwa tygodnie, wstawić jakiś one shot, bo to najprostsze, co może być, a tu nic…
O dziwo nie czuję się z tym jakoś źle. Nie zrozumcie mnie źle — naprawdę byłoby miło coś dla Was napisać, ale coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że to po prostu nie jest dla mnie. Nigdy nie byłam typem osoby towarzyskiej, balam się ludzi i wciąż mam problemy z tym, żeby rozpocząć rozmowę (moja przyjaciółka cały czas mi wypomina, że się mnie wystraszyła, kiedy podeszlam i zagadalam o anime pierwszego dnia szkoly), ale tak już jest i tego nie zmienię.
Podczas zdalnego nauczania wrócilam tu, bo myślałam, że coś jeszcze łączy mnie ze starymi SQ, kiedy to dwunastoletnia ja razem z trójką przyjaciół pisała ułomne fanfiki z HP i PJ. Wiedziałam, że nie ma co liczyć, że to nigdy nie będą te same SQ, ale jednak postanowiłam wrócić na chwilę.
Proszę, powiedzcie szczerze — naprawdę wierzyliście, że uda mi się zostać tu na dłużej? Szczerze — ja przez chwilę w to wierzyłam, ale byłam świadoma, że po powrocie do szkół wszystko się posypie. No i miałam rację. Pomijając już koronawirusa i różne wydarzenia, o których trudno nie usłyszeć w telewizji, ten czas, który minął, pozwolił mi zrozumieć, że czas już dorosnąć.
Koniec z one shotami, które powstawały tylko dlatego, że nie znalam innego sposobu na pozbycie się emocji.
Koniec z moją przygodą na SQ — tym razem, tak myślę, nieodwracalnie. Przestało mi zależeć, przestałam pamiętać, zaczęło mi być obojętnie — czy w takich warunkach dalsze dawanie Wam nadziei, że kiedyś coś tu się pojawi, ma jakiś sens? Według mnie nie.
Wiem, powtarzam się, ale muszę to ponownie zaznaczyć — zmienilam się, ogromnie się zmieniłam i dalej zmieniam, ale jedno pozostaje stałe. Pisanie jest częścią mnie, której nigdy nie porzucę. Jeśli nie tu, na SQ, niedługo może w wydawnictwie, bo zostało mi proporcjonalnie do calej pracy naprawdę niewiele do przesłania mojej powieści wydawnictwu. I nie — nie wiążcie mojego odejścia z ksiażką ani mówieniem „o, poczuła szansę na sławę, to od razu leci”, bo to w ogóle nie jest ze sobą powiązane. Na SQ jestem od lat i po prostu się wypaliłam, nic więcej.
Proszę, nie smućcie się, jeśli naprawdę lubiliście to, co pisałam. Jestem Wam naprawdę wdzięczna za wsparcie, komentarze i aktywność, a niektórym za pamięć oraz cierpliwość. Dla Was powiem tyle — nie usuwam konta i opowiadań, możecie dalej wspominać starą Emmotix99, chociaż mnie już tu nie będzie.
Żegnajcie, kochani.