Kochana! Wiem, że może to już dla ciebie nudne. Te ciągłe prośby i ponaglenia. Rozumiem też, że czasami wpadamy do takiego dołu, kiedy wszystko wydaje nam się bez sensu i na nic nie mamy siły. Każdemu się zdarza i jest to jak najbardziej zrozumiałe. Normalne jest też to, że zmagamy się z absolutnym brakiem czasu. Szkoła sprawia, że żyjemy z dnia na dzień, ponaglając się w kolejnych, nowych, trudnych zdaniach. zostajemy zasypani obowiązkami, a czasami nie potrafimy im sprostać. Rozumiem to. Chyba większość osób z tej strony zmaga się z tym problemem. Ale uwierz mi, nie można się poddawać. Pomyśl o tym, co widzisz na swoim profilu. 3 tysiące osób. Masa ludzi. Każdy z nich został zafascynowany twoimi opowiadaniami. Historia, która stworzyłaś bezbrzeżnie ich pochłonęła. Mnie też. Twoje teksty przeniosły nas w inny świat, wymiar, czas. Stworzyłaś dla nas inne życie. Piękne życie. A teraz odcięłaś nam dopływ tlenu. To co nam podarowałaś zostało zawieszone. Żyjemy jakby w próżni przepełnieni oczekiwaniem. Boli nas to. Ten strach przed tym, co będzie dalej. Niepewność dotycząca dalszych losów, w które nas wplątałaś. Nie bez powodu tyle osób pisze tutaj różnego rodzaju wpisy. Wiem, że mogą one irytować, wkurzać czy nawet zasmucać. Myślisz sobie może, że my wszyscy coś od ciebie chcemy, wymagamy, ponaglamy. A może ty masz właśnie teraz jakieś życiowe problemy? Może tkwisz po uszy w jakimś chorym gównie? Być może. My tego nie wiemy. Wiemy natomiast, że nie potrafimy żyć w takiej próżni, zawieszeniu, oczekiwaniu bez żadnego znaku od ciebie. Jak każdy pragnę z całego serca, abyś dodała jednak nowe części. Byłoby to dla mnie czymś niewyobrażalnie ważnym. Ale rozumiem tez, że czasami czujemy się wypaleni. Ze coś nagle traci dla nas sens, przestaje być ważne, a jego miejsce zajmuję coś innego. Tak się dzieję. I nie mogę obwiniać cię za to, że właśnie ciebie spotkał taki los. Mimo, że niesamowicie mocno pragnę dalszych części, nie mogę tego od ciebie wymagać. Nikt nie może. Więc chcę ci przekazać z wielkim bólem serca, że jeśli to faktycznie koniec… Jeśli jest to dla ciebie za wiele… To w porządku. Przecież i tak podarowałaś nam niesamowicie wiele. Wierzę też, że chociaż może już nie piszesz, to nie odseparowałaś się od tej strony. Ze nadal tu zaglądasz i czytasz te wpisy. Wierzę, że jeszcze całkowicie nas nie porzuciłaś.