czytałem wczoraj o zmianie imienia, żeby wiedzieć jak o tym pogadać z rodzicami. ojciec mi wszedł do pokoju i o to zapytał, to mu powiedziałem. skończyło się na 'komfort jednej osoby kończy się tam, gdzie zaczyna się komfort drugiej' tylko dlaczego mój jest zawsze mniej ważny? dlaczego po 3 latach od mojego coming-outu dalej nie traktuje mnie jak swojego syna? dlaczego zmiana mojego imienia na to, którego faktycznie używam ma go tak boleć? 'jeśli ci zależy, to będziesz się z tym męczyć po 18stce' ale dlaczego mam się męczyć jeśli teraz może być prościej? dlaczego oni nie chcą mojego szczęścia?

lubie byc kotem, fajnie jest. tylko spać i miałczeć