Wiem, że to nie typowe, żeby dodawać opowiadanie ten sposób, ale mam problem z tą aplikacją. Jeśli tylko rozwiążę ten problem dodam opowiadanie tak jak powinnam.
CZYTAJ⬇️
Oczami t.i.

Wkońcu wyszłam z tych chlolernych badań, po których dowiedziałam się tylko, że jestem przeziębiona. Wyszłam z sali i zobaczyłam siedzącego na krześle Louisa i chodzącego w te i we w tę Harrego. Usłyszeli gdy zamknęłam drzwi i popatrzyli w moim kierunku.
-T.i !- krzyknął Harry i mocno mnie przytulił.
-Jak badania- zapytali w tym samym czasie a ja się zaśmiałam.
-Jestem tylko przeziębiona- powiedziałam i zakaszlałam. Spojżałam na brew Harrego.
-Bolało kochanie?- zapytałam.
-Nie- odpowiedział i zaczął prężyć muskuły na co Louis się zaśmiał.
-Jakieś dziesięć minut temu mówiłeś mi, że mało brakowało, a byś się popłakał- znów się śmiał, a razem z nim. Harry udawał oburzonego.
-A co z Zaynem? Bardzo się o niego martwię…
-Kilka minut temu Gigi mi napisała, że jest na operacji- powiedział Harry.
-Zaraz… GIGI TUTAJ JEST?- wystrzeszczyłam oczy.
-Tak.
-No to co tak stoicie? IDZIEMY DO NIEJ!- krzyknęłam i ruszyliśmy w stronę bloku operacyjnego.
Na końcu korytarza zobaczyłam siedzącą na podłodze dziewczynę. Opierała się o ścianę i płakała.
-Gigi!- krzyknęłam, podbiegłam do niej i usiadłam obok.
-T.I. jak dobrze cię widzieć!- odkrzyknęła. Przytuliła mnie mocno i zaczęła jeszcze bardziej płakać.
-Gi… nie płacz już…- powiedziałam.
-Operacja trwa już bardzo długo… dłużej niż miała trwać. Ciągle ktoś wychodzi i wchodzi do środka, ale nic mi nie mówią. Martwię się o Zayna. Kocham go!- krzykneła, a jej starannie namalowane kreski rozpływały się. Kiedy krzyknęła to konkretne zdanie „Kocham go!” Louisowi i Harremu opadły szczenki. Nie powiedziała mi tego nigdy w prost, chociaż wiedziałam, że mój brat podoba się Gigi.
-Myśle, że jemu też bardzo na tobie zależy. Jest silny… da radę…- powiedziałam, nie chciałam jej mówić, że Zayn ją kocha, bo stwierdziłam, że sam będzie chciał jej to powiedzieć.
-Kocham Zayna, a on mnie. Widziałam to w jego oczach kiedy weszłam do jego sali. Zresztą ten pocałunek, który odwzajemnił…- ostatnie zdanie powiedziała tak cicho, że tylko ja je usłyszałam.
-Chyba musisz mi wszystko opowiedzieć- powiedziałam jej na ucho. W końcu wyszed jakiś lekarz. Spojżał na nas i wkońcu się odezwał.
-Kto jest z rodziny pacjęta?- zapytał.
-Ja, jestem jego siostrą- wstałam z podłogi i odeszliśmy kawałek dalej.
-Serce Pani brata stanęło kilka minut temu, ale odrazu go reanimowaliśmy. Bez większych powikłań udało nam się go zoperować- ja po prostu stałam i na niego patrzyłam. Kiedy powiedział, że jego serce stanęło, czułam że upadam, jednak nadal stałam. Ulżyło mi, gdy powiedział, że operacja się udała. Nagle drzwi się otworzyły i lekarze wyszli razem z Zaynem na łóżku.
-Zayn!- krzyknęłam i podbiegłam do niego. Gigi zrobiła to samo. Myślę, że chyba powinnam powiedzieć jej o tym co powiedział mi lekarz, ale to nie jest odpowiednia chwila. Poszliśmy do sali, w której wcześniej był mój brat. Razem z Gigi usiadłam obok łóżka, a chłopcy stali za mną. Spojżałam na zegarek. Już 3 w nocy?
Siedzieliśmy tak pół godziny.
-T.I? Gigi?- usłyszałam słaby głos.
-Harry i Lou?- dalej mówił. Nie miałam wątpliwości co do tego, do kogo należał głos. Zayn się obudził.
-Żyję?- zapytał a ja się zaśmiałam
– Żyjesz głuptasku!- mocno go przytuliłam.
-Jak twoje badania?- zalytał.
-Wszystko jest w pożądku.
-Gigi?- skierował wzrok w stronę blondynki.
Ona tylko popatrzyła na niego i słuchała dalej.
-Zostaniesz moją dziewczyną?- zapytał.
-Ja… ja…- Gi jąkała się bardziej niż zwykle.
-Wiem… wszystko gdzieje się tak szybko, nie naciskam na ciebie… przemyśl sobie wszystko- widziałam w jego oczach strach przed tym, że Gigi odmówi.
-Zayn JA O NICZYM INNYM NIE MARZĘ!- krzyknęła i pocałowała go.