Wymiotuję powietrzem
Skreśloną kreskę skreślę rozpamiętując znów
Ile dałbym za backspace
A może ja już nie chcę cofać się stać iść w przód
Pod paznokciem brud
Myłem się przed chwilą
Szarpie twój dessous
Ciebie tu nie było
Urojenia, paranoje
Ma je każdy nikt nie powie
Rzucam w obieg, tylko ty wiesz co się dzieje w twojej głowie
Albo nie wiesz
Albo nie wiesz
Albo nie wiesz
Albo nie wiesz nie wiesz nie wiesz nie wiesz nie wiesz
raz jestem wszystkim
A raz jestem nikim
Mijają trzy lata
Od pierwszego ataku paniki
Nauczyłem latać, wiesz nie umiem lądować
Męczy zgaga, się zastanawiam nad wymową słowa
Wyglądam normalnie
Wyglądam jak dawniej
Pod poduszką skalpel który w nocy szepcze że jest źle
Męcze się a przecież nie jest źle
Nie potrafię zrozumieć
Skąd miał mój numer
Jestem mały jestem duży
Jestem trwały ktoś mnie zburzył
Jestem szklany i ceglany
Miły cham nie wychowany
Jestem życiem jestem śmiercią
Ratownikiem i mordercą
Niebo piekło wszystko jedno
znikam gdy widzę codzienność