Szczerze mówiąc to nie wiem czy mam bardziej dosyć szkoły czy siebie? Staram się wyglądać z*********, uśmiechać się i żartować, robię wszystko najlepiej jak mogę, ale gówno z tego wychodzi. Bo po powrocie do domu mam ochotę zwymiotować na swój widok, zakopać się w pościeli i przespać do matury z nadzieją, że wiedza potrzebna do zdania magicznie pojawi się w mojej głowie.
Mam dość szkoły, zawsze budzę się o 5 mimo, że mogę spać do 7, a zasypiam dopiero po północy. Rano zakrywam wory pod oczami korektorem, a jeśli średnio wychodzi to usprawiedliwiam to tym, że się rozmazałxm, bo głupi eyeliner.
,,To odemnie zależy czy śpię czy nie śpię" powiedziała mi babcia, bo haha, jestem młodx, nie mogę mieć problemów ze snem. Nie mogę się źle czuć, mieć gorszego dnia, ubrać się w worowate ciuchy bo mi nie wypada, mam się uśmiechnąć bo co taka naburmuszona mina. Czy możemy po prostu przyjąć do wiadomości, że młodzi ludzie mogą słabo się czuć i mieć problemy ze zdrowiem psychicznym?
Dziękuję, byłoby miło.

kocham pisać, kocham dzielić się tym co napiszę, ale na prawdę w wakacje tak zawaliłam, że aż mi głupio na siebie spojrzeć. chciałxm dokończyć tyle serii, zacząć jakąś nową, zrobić porządek w moich pracach tutaj i na wattpadzie, a nie zrobiłxm nic. nie pojawił się żaden nowy rozdział od miesiąca jak nie więcej i… jest mi po prostu głupio. mam nadzieję, że w roku szkolnym pójdzie mi lepiej z pisaniem i nie zawiodę was tak samo jak teraz.