Ej, dobra. Chyba potrzebuję zmiany. Bo jeśli mam być szczera, to jestem takim meega łagodnym grunge'em. Wiecie, jakaś koszula w kratę, pod tym koszulka dwa rozmiary za duża, trampki (unikam conversów, nogi mi wykrzywiają), potargane dżinsy no i my messy hair. Tak jak mówię, jest to dość łagodne i teraz np mam fazę na rurki, co średnio chyba do grunge'a podchodzi. I ja chyba po prostu muszę się przestawić na vintage. Kocham vintage, dzwony i wgl. No, nie wiem. Czuję się czasami jak taki noname z moim stylem. Fakt no, jestem trochę chłopczycą, ale fajnie by było w końcu zacząć nosić jakąś biżuterię prócz medalika, którego łańcuszek i tak czernieć zaczyna. Tu już nawet o styl nie chodzi. Zaczynam wolić coraz to bardziej spokojniejszą, klasyczniejszą muzykę. I nie mówię tu o Mozarcie czy Bachu, aż tak to nie, ale wiecie, The Beatles itp. Jakby no, "Here Comes The Sun" jest takie piękne, że mogłabym tego słuchać w zapętleniu. Z resztą, tak samo "Blackbird", "Let It Be", "Hey Jude", "Yesterday" czy "Crazy Little Thing Called Love" (to już akurat od Queen, ale mega klasyczek). Szczerze? Wiedziałam że tak będzie. Z Imagine Dragons na Linkin Park, z Linkin Park na Nirvanę, z Nirvany na Queen i z Queen na The Beatles. Coraz to niżej. Boję się, że za jakieś dwa lata zacznę słuchać jazzu, za którym aktualnie nie przepadam i tak coraz to niżej.
A i bardzo proszę NIE POWTARZAĆ MI TU TEKSTU TP "NIE LUBIĘ ŻUKÓW" I MÓWIĘ TO DO KONKRETNEJ OSOBY. Po pierwsze; miej żesz szacunek do angielskiego i nie mówimy "żuki" tylko "The Beatles", ewentualnie "Beatlesi", a po drugie, TO MIMO TEGO, ŻE JAKOŚ NIE PRZEPADAM ZA TWOIM IDOLEM TO NIE KOMENTUJĘ GO KRYTYKUJĄC.
No. Sorry za taką agresję, ale trzeba było. Btw, nwm po co komu ten wpis xD