Witam i o zdrowie pytam ^^
Dzisiejszy dzień jest najgorszym dniem na ŚWIECIE!!!
A o co mi dokładnie chodzi? UWAGA DŁUUUGA ODPOWIEDŹ:::
Dzisiaj miałam pisać konkurs z historii, do którego zakuwałam przez TYDZIEŃ!!! Calutki TYDZIEŃ zakuwałam do tego CHOLERNEGO KONKURSU Z HISTORII, a dzisiaj przez GŁUPI BÓL BRZUCHA, KTÓRY DOSŁOWNIE ZŁAPAŁ MNIE PRZED SAMYM KONKURSEM, MOJE MARZENIA LEGŁY W GRUZACH, A JA RAZEM Z NIMI W OTCHŁANI ROZGORYCZENIA I ROZPACZY, Z NIESPRÓBOWANIA SWOICH SIŁ!!! NIENAWIDZĘ ŻYCIA!!! A jeszcze, żeby było mało dzisiaj po lekcjach miały być OTRZĘSINY, z racji tego, że jestem w 1 gim.!!! Ale oczywiście, na moje SZCZĘŚCIE NIE UCZESTNICZYŁAM W NICH, PONIEWAŻ POJECHAŁAM DO DOMU ZWOLNIONA PRZEZ CIOCIE (jedyna wyrozumiała osoba dla mnie w mojej rodzinie) I POJECHAŁAM DO DOMU! I JESZCZE k**** NAPIERDALA MNIE BRZUCH, JAK STADO NOSOROŻCÓW, KTÓRE CO PARĘ SEKUND BIEGA PO TWOIM BRZUCHU!!! LIFE IS BRUTAL!!!
Tak, płaczę…
Bardzo płaczę nad moim ch**owym losem nieszczęsnej dziewki z Podlasia…
A czemu w ogóle mówię Wam o tym?
Ponieważ musiałam się z kim podzielić moim bólem… Nie mam przyjaciół, nie mam oparcia w rodzinie, nie mam nikogo… Tylko Was, Drogie Smoczki… Moi jedyni przyjaciele, chociaż jesteście tylko Internetowi, to to, że jesteście przy mnie w zupełności mi wystarcza, żeby Was kochać z całego mojego mrocznego serca…
Na pewno sądzicie, że „Ho, ho, ho! Czarny Smok lub Roxy jest twardą babką, da sobie radę!” to uwierzcie jestem bardzo słaba psychicznie… Jestem jak płomień ognia bez tlenu… Powoli uwieram, zamknięta w ciasnej, przezroczystej szklance świata codziennego, dźwigając ciężar życia, który z dnia na dzień zaczyna przysypywać mnie w grobie, swoimi brutalnymi problemami i prawdą…
Dziękuję każdemu z osobna za przeczytanie i chociaż po części zrozumienia mojego bólu…
Naprawdę ten konkurs z historii był dla mnie bardzo ważny… Bardzo, bardzo ważny…
A teraz…
Nie wiem co ze sobą począć…
Jeszcze bóle brzucha…
ZA JAKIE GRZECHY?! CO JA TAKIEGO ROBIĘ, ŻE BÓG I INNI LUDZIE MNIE NIENAWIDZĄ I WSZYSTKO IDZIE SIĘ CHĘDOŻYĆ?! CZEMU? DLACZEGO? Z JAKIEJ PRZYCZYNY?!
Czuję, że nie pociągnę już długo na tym świecie…
Jedyna optymistyczna rzecz w tym wszystkim jest taka, że łudzę się, że gdzieś tam w odległym świecie, w zaświatach lub w kosmosie jest ktoś taki, kto przytuli mnie i powie „Kocham Cię, nie bój się, ja Cię obronię”- ale jak wiemy marzenia się nie spełniają… To tylko fikcja…
NIENAWIDZĘ ŻYCIA! NIENAWIDZĘ ŚWIATA! NIENAWIDZĘ SIEBIE!
Niech krzywa kosa śmierci nareszcie przetnie mnie na pół, żebym wreszcie mogła odpocząć od tego wszystkiego…
Błagam…

THE END…