Ostatnio usłyszałam od mojej przyjaciółki, która czyta każde moje opowiadanie coś co bardzo mnie wzruszyło, ale też bardzo rozbawiło. ,, Piszesz świetne opowiadania! Są takie nieobliczalne! Są tak zaskakujące, że równie dobrze może się okazać, że ktoś w jednym z twoich opowiadań ma dziecko z Trumpem!”.
Właśnie o to mi chodzi. Chcę uzyskać taki efekt, by każde moje opowiadanie miało nieoczekiwany zwrot akcji. By czytelnik mógł się wciągnąć i chętnie czytał kolejne części. By mógł pogłówkować, rozmyślając co może się zdarzyć dalej albo kto ma w danej sytuacji rację czy kto jest czarnym charakterem. Chcę pisząc dawać wam radość z czytania.
Pisząc Life is brutal chcę, byście poczuli, jakby to opowiadanie było właśnie waszą, niesamowitą, nieobliczalną historią.
Pisząc Dlaczego chcę pokazać tym, którym jest źle, że zawsze może być gorzej i trzeba szukać plusów dodatnich.
Pisząc Love, love, love chcę przekazać wam coś od siebie. Dawać życiowe rady, ale też dzielić się częścią mojego prywatnego życia.
Cieszę się, że podobają wam się moje opowiadania. Dzięki temu (jak już pisałam 100 razy) chce mi się pisać więcej, więcej i jeszcze raz więcej. To już chyba weszło mi w rutynę! ?
Pozdrawiam!?

O matko!! Dziękuję, dziękuję, dziękuję!! Nawet nie wiecie jak się cieszę!
Właśnie piszę kolejne części ,,Dlaczego?!” i ,,Life is brutal”.
Wrzucę jak najszybciej.
Buziaczki, kocham Was!!!