no kurka! znowu się popłakałam

Jak przeczytałam fragment mojego opowiadania, to się popłakałam:
Thorę zabrano do szpitala, a Bilbowi, który był bardzo, bardzo zły kazano zostać w norze. Nie był on zadowolony, ponieważ nie pozwolono mu zobaczyć narodzin. Martwił się o Thorę, a żeby się uspokoić zaczął czytać gazetę.
Tymczasem w szpitalu, Thora została uśpiona, a pomocnicy doktora zaczęli rozpoczynać operacje. Nie przewidzieli jednak, że śpiączka pogorszy stan zdrowia pacjentki. Po jakiś 20 minutach na świecie pojawili się popin i bibi. Byli cali czerwoni.
– Panie doktorze, to jest Popin i Bibi. – powiedziała ochrypłym głosem Thora.
Lecz po chwili zamknęła oczy i przestała oddychać. Dr. Hugomeet zaczął się zastanawiać co poszło nie tak, że dzieci żyją, a matka zmarła. Było mu przykro, tak jak reszcie pomocnikom. Bał się napisać Bilbowi co się przydarzyło, ale musiał to zrobić. Napisał list do bilba i kazał go jak najszybciej dostarczyć.

Bilbo otrzymał list dosłownie po pięciu minutach. Otworzył kopertę.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Szanowny Panie Bagginsie,
Chcę panu powiedzieć, że dzieci się narodziły, ale Pańska żona zmarła.
Bardzo mi przykro, że do tego doszło.
Staraliśmy się ją uratować, ale nasze starania poszły na marne.
Jeśli chce Pan odwiedzić żonę, to zapraszamy.
Z POWAŻANIEM Dr. Hugomeet.
——————————————————————————————
Bilbo pobladł. To co tu przeczytał, przebiło mu serce na wylot. Ubrał się i pobiegł czym prędzej do swojej ukochanej pocałować i zobaczyć ostatni raz. W gabinecie na łożu leżała cała bledziutka istota, na widok której Bilbowi łzy do oczu leciały. Bilbo ten ostatni raz pocałował jej czerwone usteczka. Bilbo ukląkł przy jej łóżku i zaczął płakać. Gdy tak płakał, powiedział.
– Moja iskierko, najpiękniejsza na całym świecie, byłaś dla mnie miłością mojego życia. Często do mnie mówiłaś, żebym się nie martwił. Byłaś przy mnie gdy byłem smutny i często poprawiałaś mi humor. Pamiętam jak ze mną tańczyłaś w dzień naszego ślubu, jak dzieliliśmy się opłatkiem w wigilię. I wiesz co chce ci powiedzieć?
– Wiem…
Bilbo spojrzał na nią, a ona się obudziła. Była uśmiechnięta, a chwilkę później pocałowała Bilba w policzek. Bilbo się rozpłakał ze szczęścia. Nie mógł w to uwierzyć, że ona żyje.
Cztery godziny później para poszła ze swoimi pociechami do nory, gdzie żyli długo i szczęśliwie.

^^^^^^^^
to ten fragment