Hej autorko! Polubiłam cię.. i mam dobrą radę. Jesteś początkująca, nie? Szybko osiągnęłaś sukces. Jednak żeby Kelly nie stała się IDEALNA musisz przystopować. Po pierwsze: Żadna osoba dobra z psychologi nie rozwiązuje niczego siłą. Siła jest dla słabych psychicznie. Casanove powinna pokonac argumentami ale mądrymi. Takimi flirciarskimi nie „ty debilu” bo to idiotyczne. Gdyby była jeszcze mądrzejsza i lepsza z psychologii po prostu by go zignorowała. KAŻDY psycholog WIE że to najlepszy sposób. Uwielbiam patrzeć jak inni nie wiedzą co ze sobą zrobić gdy nie wychodzi im prowokacja… ah… Po drugie. Nigdy nie zaczynaj od „przedstawienia” się. Bo to czytelnika zniechęca. Prolog był świetny a potem… KLAPA. Każdy dobry pisarz wie że przedstawienie wplątuje się w akcje. Np…
„Podniosłam moje zielone teńczówki na twarz mężczyzny. Serce biło mi jak oszalałe. Bałam się jak nigdy dotąd…. Byłam sama. W nocy. W parku.”
I po tych zdaniach dowiadujesz się po pierwsze: Co robi.
Po drugie: Że ma zielone Oczy! Widzisz? To nie musi… a raczej NIE powinno znajdować się w opisie. Opisu w ogóle nie powinno być. Kolejny punkt… hah. Klasyczne… wiesz. To że jest ładna to nie znaczy że każdy ją rwie. Szczególnie Tony który o ile się nie mylę nie jest pedofilem… Jej przyjaciółka nie może być najlepszym weterynarzem bo najpierw musi skończyć studia. Bez tego ani rusz. A! I… To nie jest możliwe żeby chłopak zaliczył wszystkie dziewczyny w szkole akurat oprócz niej. Może dlatego że to jest szkoła psychologów a nie prostytutek. Mam nadzieje że się nie urazisz na te uwagi… sama miałam problem z tą „idealną” bohaterką. Naprawdę… tak samo Marauder. Ona do dziś chcę usunąć jedną serie bo bohaterka była zbyt idealna. Trzeba na takie rzeczy uważać… i wiem jak trudno zepsuć bohaterke… rozumiem. I mam nadzieje że cię w żaden sposób nie uraziłam i że moja opinia coś dla ciebie znaczy… Spadam czytać dalej twoje opowiadanie! Wciąga! Masz potencjał!