A witam, witam… trochę się nie odzywałam (głównie dlatego że mam zwalony telefon xD), bo generalnie miałam, jak mówiłam, inne rzeczy do robienia c:
Jak na razie to zaliczyłam maraton Pingwinów z Madagaskaru podczas szydełkowania sweterków dla kota, a także maraton Ojca Mateusza podczas szydełkowania innego sweterka dla kota. O dziwo w ciuchexach nie byłam dużo, ale spokojnie, to jeszcze może ulec zmianie (choć jeszcze nic nie kupiłam, to udało mi się już znaleźć suknię ślubną za 15 złotych)
Jak tam egzaminy? u mnie tak jak się spodziewałam: 71% z polaka, 87 z matmy i tradycyjna setka z angielskiego (ale jeśli angielski miałby być na takim samym poziomie jak był polski, mogłoby być różnie… Pan Tadeusz po angielsku na pewno byłby ciekawy). Ostatecznie mam wystarczającą liczę punktów, więc nie jest źle. Idziecie do liceów czy techników? Na jaki profil/kierunek?
Ogłaszam wszem i wobec, że moje włosy nie mają już koloru zdechłego bakłażana. Zakupiłam szampon koloryzujący, i teraz mam popielatą czekoladkę- jeszcze gorzej.
Jak jechałam do babci, tata stwierdził że coś nudno, więc pozwolił mi puścić muzykę. Dwa odkrycia: po pierwsze, darmowy Spotify w wersji samochodowej nie zawiera reklam, i po drugie, to już odkrycie muzyczne taty: stwierdził że chyba zacznie słuchać Butcher Babies (a odważyłam się ich puścić tylko dlatego, że już kiedyś pomylił MSI z MM, a poza tym "ej weź nie omijaj piosenek ze względu na tekst, ja i tak słucham tylko muzyki" taaaa… wszyscy wiemy o co mu chodziło (tym bardziej że na playliście akurat miałam "Yorktown", pozdrowienia dla kumatych). Tak więc mam na sumieniu wciągnięcie padre w Butcher Babies… brawo ja.
Teraz taka historia z wczoraj: idę sobie ulicą, wyglądając absolutnie jak na codzień, i jakieś 10-15 metrów przed sobą widzę po prosty mnie w drugiej połowie 2019. Nieudolnie ścięta grzywka, płaskie włosy, obcisłe dziurawe jeansy z wysokim stanem i wciągnięta w nie czarno-biała bluzka z Sinsaya. Ta dziewczyna wyglądała jakby właśnie skończyła szóstą albo siódmą klasę, i na mój widok zaczęła przeczesywać palcami grzywkę (też tak robiłam na widok dowolnej alternatywnej osoby xD) A jak byłyśmy jakieś 10 metrów od siebie mama (zgaduję ze mama) tejże dziewczyny do niej z takim" O zobacz to chyba jakaś dziewczyna z tej subkultury co to w niej próbujesz być"… No generalnie to w tym momencie się zorientowałam że początkującą to ja już naprawdę się nie mogę nazywać, minęły już ponad dwa lata od kiedy powiedziałam sobie "no dobra dziewczyno, od dzisiaj jesteś emo" no i generalnie bez wysiłku wyglądam na codzień jak te emosy z internetu, w ogóle nie posiadam nie-emo ciuchów i tak dalej… W każdym razie życzę tej dziewczynie dużo szczęścia w emowaceniu się!
A w ogóle to zdjęłam sobie tego warkoczyka. I walnęłam paznokcie na złoto, bo tak. A co tam u Was?