Witam po tych jakże długim czasie mojej bezczynności na tej stronie, o której nic nie powiedziałam nie czując potrzeby. Nie mam dobrego powodu by powiedzieć czemu to konto było martwe, głownie przez to, że wolałam zając się czymś innym, rozwijałam swoje inne zainteresowania. Nie przestałam jednak pisać, wszystkie prace zaczęłam pisać prywatnie na wattpadzie, mając nadzieje, że może kiedyś będę miała odwagę by je dodać. Chociaż w innej formie i innym uniwersum, które bardziej mnie obchodziło niż to co tutaj robiłam. Nudziło mnie to, mimo iż starałam się robić coś innego, to i tak powielałam sporo. Ciężko było mi napisać jakiś ff, w którym miałabym duże pole do popisu. Aczkolwiek bawiłam się świetnie tworząc cokolwiek sprawiało mi to radość, dla mnie to miłe wspomnienie. Nie wierzyłam, że moje utwory rozwiną się aż tak, nie sądziłam, że ktokolwiek je wyciągnie z tłumu. A jednak, kiedy zaczynałam nie myślałam o tym, szukałam jakieś pasji, która zabierze mnie od szarej rzeczywistości i mojej samotności. Chciałam otworzyć się na ludzi, mimo iż nie potrafiłam zrobić tego w internecie to jak miałabym to zrobić w normalnym życiu? Lecz jednak udało mi się otworzyć, kiedy zaczęłam szkołę średnią, w której znalazła się osoba, która mnie zaakceptowała. A za nią druga. Po co to pisze? Nie wiem. Ale sądzę że powinnam. Zaczął się nowy rok, razem ze mną i moją odwagą. Mimo iż zawsze bałam się robić błędy myśląc, że inni źle o mnie pomyślą, nawet w internecie. Bojąc się nawet nieuzasadnionej krytyki czy też hejtu. Lecz tylko dzięki mądrej uzasadnionej krytyki udało mi się dowiedzieć co jest dobre a co nie. Tym wpisem chciałabym przeprosić, powiedzieć wielkie dziękuje za to co mnie spotkało na tej stronie, za miłe komentarze i tak wiele serc, które otrzymałam. Dla wszystkich zainteresowanych co do moich prac, nie wiem czy powinnam się ich tykać. Chciałabym je skończyć, w końcu każda historia zasługuje na swój koniec. Ale wiem, że bardzo różniły by się z poprzednimi rozdziałami… Pomyślę nad tym, a na koniec chce jeszcze raz wam podziękować. I pożegnać oficjalnie, oczywiste jest to, że nie wracam tutaj. To na tyle, dziękuje za przeczytanie moich wypocin, do zobaczenia, może na następnej części ,,Innej” i ,,Frosty”, nie wiadomo…