„Był sobie kiedyś artysta. Pisarz, darmozjad
Różnie nazywany
Napisał on dzieł tyle, ile gwiazd na niebie – niezliczenie wiele!
Autorem był dzieła znakomitego,
najlepszego na globusie całym
Znawcy, dzieci i dorośli jednoznacznie potwierdzili, że dzieło to wszech czasów
Pisarz jednak smęcił i narzekał na nie
„Cóż to za radość, gdy na mnie się nie ostanie?”
Bo choć najwspanialszą wieść napisał,
nie przeczytał jej z zachwytem, ciekawością
Mowę korygował, skądże jednak miałaby wziąć się radocha, gdy historię znał autor na pamięć?”