Nie pamiętam dokładnie, kiedy to było, bodajże w 2012 lub 2013 roku. Na wakacjach z rodziną przewodnik zaprowadził nas do punktu turystycznego, w którym trzeba było włożyć rękę w konkretne miejsce i pomyśleć życzenie. 😍
Ja sobie pomyślałam dwa życzenia, bo nie mogłam się zdecydować, na którym bardziej mi zależy, a oba wydawały mi się odległe i niemożliwe do spełnienia.

Pierwsze życzenie brzmiało – „chcę być czarodziejką”
Drugie życzenie brzmiało – „chcę mieć kota”
Pewnie teraz umieracie z ciekawości, które z nich się spełniło. (A może żadne i tylko Was wkręcam? 😜)
Dobra, nadszedł ten moment, żeby wyznać prawdę…Potrafię czytać w myślach, @Elena_Salvatore jest mi świadkiem 👍
A tak serio, to raczej zwykła intuicja, więc nie musicie obawiać się o swoją prywatność, nie dostanę się zaraz do Waszych umysłów. 😂

Pewnie już się domyślacie, że całe życie czekałam na kota i nareszcie mogę powiedzieć, że się doczekałam. 💖 Wniosek? Nigdy nie traćcie wiary, bo wszystko jest możliwe. :) Rodzice zawsze byli negatywnie nastawieni do tego pomysłu, jednakże mamę ostatecznie udało się przekonać, a tata został postawiony przed faktem dokonanym, więc już było zbyt późno, aby się wycofać. Postaram się go wychować na posłusznego kota, żeby nie dokuczał domownikom na każdym kroku. Nie pytajcie o imię, ponieważ jeszcze nie mam pomysłu, a nie chciałabym wymyślać na siłę. Poobserwuję trochę, zobaczę jaki ma charakter, żeby nazwać go zgodnie z temperamentem.

👆 Tę część wpisu pisałam, zanim spotkałam się z kotem. Przed jego przyjazdem tak się stresowałam, że prawie zasłabłam. Ale teraz mogę powiedzieć, że to jeden z piękniejszych dni w moim życiu. Ciągle nie dowierzam, że zostaje on u mnie na stałe. 🥰

A teraz już po 👇
Boże, to NAJPIĘKNIEJSZA ISTOTA JAKĄ MOJE OCZY WIDZIAŁY!! 😍😍😍❤❤❤
Opowiem Wam trochę o przygodach kotka.
No to najpierw był mega przestraszony, ledwo wyszedł z transportera. Nie dał się do siebie zbliżyć, trząsł się, ogonek chował i tak było może przez godzinkę. Po prostu dotrzymałam mu towarzystwa i obserwowałam, jak poznaje mój pokój. Dobrał się do prześcieradła zwisającego z łóżka, więc zamieniłam prześcieradło na ręcznik, którego mi nie szkoda. 😅 I tak chodził w swoim małym tunelu, bo ręcznik dał taki kształt. Wszystko badał, musiał sobie pogryźć i podrapać. Trochę się napił, ale z jedzeniem był większy problem. Malutka ta karma, a i tak musiałam podzielić ją na trzy części i włożyć mu do buzi (bo chciał zjeść, ale nie wiedział jak), w efekcie czego zostałam ugryziona, ale te ząbki są takie słodkie, że było warto. 😂💛 Po pewnym czasie już oswoił się ze mną, bo chętniej do mnie przychodził, wspinał się na kolana i ocierał, a także wystawiał łapki do góry i drapał i gryzł. 😅 Słyszałam, że wychowanie kota obejmuje oduczenie tych dwóch ostatnich czynności w stosunku do człowieka, więc macie jakieś rady, jak przekierować go na drapanie przedmiotu? Bo jednak małe koty można tego nauczyć, a chciałabym to zrobić, zanim już całkiem się przyzwyczai, że ludzkie dłonie są do gryzienia. W dalszym ciągu zwiedzał pokój (resztę domu pokażę mu potem, bo zbyt wiele wrażeń dla niego jak na jeden dzień). Szedł sobie i nagle zatrzymał się przy ścianie i przestał się poruszać. Po czym zauważyłam, że zasnął, hah. Kwestia kilku sekund, serio. Przeniosłam go do miękkiego posłania i przykryłam małym kocykiem, żeby było mu ciepło. Jest taki uroczy, kiedy śpi. 💜

Poniżej zamieszczam jego zdjęcie, zobaczcie jaka słodzinka. 😻🤗 Niestety zdjęcie jest takie sobie, ale kotek ciągle się ruszał i trudno było zrobić dobre ujęcie. Jak za jakiś czas będzie trochę spokojniejszy, to coś jeszcze wyślę. 😁