"Jeśli nigdy nie dowiemy się, kto przyszedł na nasz pogrzeb, to nigdy nie dowiemy się, komu tak na pradę na nas zależało" – zapewne nie wielu osobom tak SERIO naprawdę. Tak jakoś na melancholię mnie dziś wzięło.

Jestem w siódmej klasie podstawówki, a w zasadzie jej już ponad połowie, no i już nie mogę się doczekać liceum. To będzie dosłownie NOWY POCZĄTEK MOJEGO ŻYCIA – na prawdę dosłownie, tak jakbym kliknęła przycisk "reset" w jakiejś grze. Zacznę z czystą kartą, bez złych, czy dobrych znajomości i złych, czy dobrych opinii, będą nowi nauczyciele, nowi przyjaciele bądź wrogowie… liceum MUSI się udać, nie tak jak zwaliłam moją reputację w podstawówce, przykro mi, ale taka prawda, piszę od serca. W liceum będę do końca mojego dzieciństwa, do kolejnego NOWEGO POCZĄTKU – studiów po maturze. Liceum będzie LEPSZE, ale czy to źle, że nadal nie jestem pewna jaki kierunek wybiorę…?