Dziś chciałabym wam coś powiedzieć, porozmawiać z wami. Wczorajszy dzień to zapowiadał, więc dzisiaj piszę to we łzach. Ale chyba nie istnieje żaden fan tego nieziemskiego zespołu, który na tym się nie wzruszył – https://youtu.be/tUbySuTX6k4
Lecz nie w tym rzecz. Płacząc, chciałabym z wami porozmawiać o płaczu. Cóż, niezmiennie uważam, że jest piękny. Naprawdę. W pięknych momentach, płacz jest bardzo piękny. Osoby, które nie wstydzą się płakać, uważam, że to one są prawdziwie silne. Nie chciałabym, żebyśmy uznawali „popłakanie się” jak przekroczenie granicy. Bardzo tego nie chcę. Wy, my, ludzie, ja również, często mamy coś takiego jak „popłakałem się, nie wytrzymałem, jestem na siebie zły, że znowu mi się nie udało być twardym”. Dopóki tylko mamy łzy w oczach, jest okej. Jeśli one wypłyną, już nie zawsze jest okej. Kochani, możemy płakać, możemy uśmiechać się przez łzy, możemy pomagać sobie nawzajem, kiedy mamy „gorszy” (och, weźmy go za „lepszy”) moment. To piękne, jeśli potrafimy współczuć, pocieszać, okazywać zrozumienie i nadstawiać swoje ramię, żeby ktoś inny mógł znaleźć w tobie oparcie. Nie wstydźmy się mówić o tym, co dla nas trudne. I płaczmy, zawsze kiedy tego potrzebujemy. Może i czas nie goi ran, nie wiem tego, ale zawsze znajdzie się ktoś, komu na tobie zależy, kto cię kocha i kto będzie potrafił pomóc ci czuć się lepiej. Jeśli wciąż nie dostrzegliście/dostaliście takiej osoby, ja mogę być nią na ten czas.

Dziękuję wam za wszystko.

Prawie się znowu popłakałam od oglądania zbyt ślicznych filmików z SHINee. Boże, czemu muszą być AŻ TAK idealni, to przygniatające!
No i dzisiaj tak sobie też słucham Want Taeminka, coś tam, coś tam, ale pomyślałam sobie, czego bym chciała, czego potrzebuję. Zastanowiłam się nad, ekhem, sobą 😂 (mam tu dokładnie na myśli takie rzeczy jak niezdrowe zapisywanie każdego pina, na którym jest Key, albo wpisywanie w wyszukiwarkę kilka razy dziennie „Onew” czy cokolwiek z tego😂) iiiii…
Stwierdziłam, że PILNIE POTRZEBUJĘ ZOBACZYĆ SHINEE ZNOWU NA SCENIE BOŻE