4 września 2017 roku dane mi było poznać pewną niesamowitą osobę. dzisiaj po prawie 3 latach jednak kończy się ta równie niesamowita przygoda. kto jest ze mną dłużej na pewno pamięta kogoś takiego, jak ksiądz Piotrek, bo nieraz opisywałam tu różne historie jak i robiliśmy q&a (XD). dzisiaj odbyła się msza pożegnalna, gdyż jak to już w tym zawodzie bywa, mój ulubiony nauczyciel musiał zmienić parafię.
po co to piszę? bo chcę wam powiedzieć, by nie oceniać ludzi po okładce. poza wieloma miłymi wspomnieniami, ksiądz Piotr wniósł w moje życie też ważniejsze wartości i chociaż wiem, że piszę to do was, to chciałbym móc mu za to jakoś podziękować.
w naszym życiu ludzie przychodzą i odchodzą, i chociaż to zawsze boli, musimy wspominać te dobre chwile. pamiętam, jak w pierwszym dniu 6 klasy poznałam małego księdza, który wyciągnął na kazaniu gumowego kurczaka, jak przez przypadek pomalowaliśmy podłogę, malując baner na szkolne zawody, jak kręciłam o nim film, dzięki któremu później wygrał nagrodę najlepszego nauczyciela w mieście, jak dumna byłam podczas tej gali, jak mnóstwo razy rozśmieszał całą klasę do łez, jak razem z przyjaciółkami tańczyłyśmy z nim belgijkę, jak puszczał nam głupie filmiki zamiast rysować na zajęciach z rysunku i wiele, wiele innych. poznając go, miałam lat 12, dzisiaj mam 15 i ksiądz Piotrek odchodzi z naszej parafii, ale w moim sercu na zawsze pozostanie jako ten jeden, najlepszy nauczyciel.

nie oceniajcie ludzi po okładce, bo nie macie pojęcia, kto zmieni wasze myślenie i wniesie coś do waszego życia.
dziękuję za wysłuchanie mojego bredzenia, po prostu musiałam to z siebie wyrzucić.

i love u all,
~ zapłakana altri