Hej!
Chcielibyście GTS… z moim udziałem?
~ Marta

Witam ponownie!
Otóż w ostatnich minutach zyskałam kilkanaście serduszek. Mój dylemat z II sezonem dobiegł końca. Nie będzie II sezonu. Ale spokojne. Nie będzie II sezonu, ale będzie dużo ciekawych rzeczy *bez skojarzeń*. Powinno wam się spodobać.
– Jak to nie będzie II sezonu!? – jęczał Toby.
~ Normalnie.
– Ale miał być.
~ Trudno. Nie mam czasu.
– No, ale ja chcę wrócić do tamtej dziewczyny! Ona była ładna, miła i…. lubiła gofry.
~ A czy ty wiesz, że ta dziewczyna to ja?
– A to nie. Niech ją weźmie ktoś inny.
*Mój foch forever.*
– Ja ją mogę chętnie przygarnąć. – wtrącił Candy.
– Widzisz, i już masz kogoś.
~ Nigdy.
– No, ale ja ci tutaj znalazłem takiego przyzwoitego partnera, a ty jeszcze wybrzydzasz?
~ Przyzwoitego? Bo ci uwierzę.
– No patrz. Przyodziać go w garnitur no i będzie extra.
~ Tylko tutaj widzę kawałeczki cukierka, tutaj kawałeczki lizaczka, a tutaj kropelki krwi.
*Wytykam palcami.*
*Toby pozbywa się kawałków cukierków, lizaków i plam krwi.*
– No popatrz. Teraz jest ślicznym chłopczykiem. Czego ty jeszcze od niego chcesz?
~ Chcę, żeby się ode mnie odwalił.
– No, ale kochanie. – powiedział Candy.
*Candy złapał mnie za rękę. Ja się wyrwałam.*
~ Jakie kochanie!
– No cukiereczku.
~ Powiem ci to matematycznie. Ty ilorazie nie obliczony, odpierwiastkuj się ode mnie. Bo jak cię zaraz obliczę, to z nawiasu wyjdziesz.
– Taka dobra jesteś z matematyki.
*Mój facepalm.*
~ Inaczej. Jak ci zaraz przywalę, to doktor House będzie miał zagadkę na kolejne 100 odcinków.
– Oglądasz doktora House?!
~ Jaki ty jesteś głupi.
– No, ale wracając. Ten uroczy chłopaczek jest dla ciebie idealny. – wtrącił Toby.
~ No chyba nie.
– Koniec tego. Będziesz moja! – wydarł się Candy.
*Przykuł mi jedną kajdankę do mojej ręki, a drugą część do swojej. Zaczął ciągnąć mnie do swojego pokoju.*
– Życzę szczęścia na nowej drodze życia nasze gołąbeczki! – krzyczał na dole Toby.
DALSZA CZĘŚĆ NIE MOŻE BYĆ UDOSTĘPNIONA.
– Jak to nie może!? Zostaliśmy parą! Oznajmiam iż ja i Marta jesteśmy razem!
~ Zamknij się!
CO DZIAŁO SIĘ DALEJ NIE ZOSTANIE UDOSTĘPNIONE. OSOBY CZYTAJĄCE TO, MOGĄ ZADAWAĆ TYLKO PYTANIA I BĘDĘ NA NIE ODPOWIADAĆ!!!
~ Wasza ukochana, wspaniała i ulubiona obserwatorka *heh. żarcik*

Hej.
Sorry za tego karniaka. Jest u mnie BFF i włamała mi się na konto. A to haker. Wstawiła mi tego karniaka. Zostawię go, ponieważ chcę żebyście zobaczyli i pośmiali się. A co sądzicie o tym, żeby była jakaś śmieszna seria? Oczywiście temat Creepypasty, ponieważ tak mi się dobrze pisze. Mam jeszcze jedno pytanko. Czy podobają wam się rozmowy we wpisach? Jak dla mnie jest to spoko. A i jeszcze jedno. Nie kocham Candiego. Wolę mojego kolegę. Przy okazji! Moje wypowiedzi będę zaznaczać ~.
– Czy tylko kolegę? – zapytał L. Jack.
~ Tylko.
– A no szkoda. – odpowiedział Roześmiany.
~ A niby dlaczego?
– Dałbym mu cukierka.
~ Taaa, chyba zatrutego.
– Ja nic o tym nie wiem.
*Do salonu wbiega Candy.*
– O co chodzi z cukierkami?! – wydarł się Candy.
– Marta ma chłopaka! – krzyczał L. Jack.
– A kto to? Z kąt pochodzi? Czy lubi lizaczki? – dopytywał Candy.
~ Ja nie mam chłopaka! – próbowałam wyjaśnić.
– Bo ci uwierzę. – powiedzieli naraz Candy i L. Jack.
~ A co was interesują moje związki?
– Słyszysz Candy, powiedziała związki. Czyli ma kogoś.
~ Jacy wy głupi jesteście.
– Nie głupsi od ciebie. – warknął L. Jack.
~ Widać, że cukier do głowy wam skoczył.
– Nam nic nie skoczyło. – odpowiedział Candy.
~ Nie no pewnie.
DALSZA CZĘŚĆ NIE MOŻE BYĆ UDOSTĘPNIONA!
~ Wasza Elizabeth