Kto by się spodziewał, że Jeff the Killer jest nawet w WallPapers? XD

Tak spodobały mi się komiksy, że zaczęłam rysować swój własny XD

Tajemnicze stworzenie zjechało pomyślnie z ostatniego piętra, kiedy damy doszły do wniosku , że być może był to przebrany bandyta.
– Ratunku! – krzyknęły przeraźliwie. – Bandyci!
Natychmiast wszystkie drzwi na wszystkich piętrach otworzyły się i wyjrzały stamtąd przerażone twarze.
Stworzenie szybko ukryło się w cieniu, niezauważone dotychczas przez innych. Ludzie, nie widząc jednak żadnego niebezpieczeństwa, cofnęli się z powrotem do swoich „królestw”. Gdy stworzenie było pewne, że już jest spokój, podszedł niepewnie do przeraźonych dam.
– Proszę – powiedział swoim tajemniczym i spokojnym głosem. – Nie musicie się mnie bać, piękne damy. – stworzenie pokłoniło się i ciągnęło dalej. – Proszę, byście nie krzyczały. Jestem niegroźny.–
– K-kim jesteś? – powiedziała jedna z dam.
– Kim? Sam chciałbym to wiedzieć. – uśmiechnął się tajemniczo.
– Jak to? Nie wiesz kim jesteś? – powiedziała druga, trochę spokojniejszym tonem.
– Jakoś… Nie miałem okazji się ze sobą zapoznać. Cóż. Wybaczcie że was przestraszyłem. Nie zamierzałem nic takiego zrobić. W sumie nie wiedziałem że ktoś tu będzie szedł. – powiedział lekko zasmucony.
– Może pójdziesz z nami? Jesteś głodny? – zapytała pierwsza.
– Głodny? Może trochę… – jak na potwierdzenie, zaburczał mu brzuch, a damy na to zachichotały. – Ale nie chcę marnować waszej gościnności, drogie damy. – powtórnie się ukłonił.
– Taka mogłaby być nasza rekompensata, za to, że tak krzyknęłyśmy. – namawiała dalej pierwsza.
– Doprawdy, nie trzeba. Dziękuję damą bardzo, ale poradzę sobię. – stworzenie uśmiechnęło się.
– Dobrze. Jak wolisz. – powiedziała druga, przekonana.
– Ale dziękuję za propozycję. – stworzenie cofnęło się do zaciemnionego kąta i zniknęło w cieniu.
– Mari, czy to stworzenie miało ogon? – zapytała pierwsza, swoją przyjaciółkę.
– Możliwe. Ale było bardzo miłe. – druga uśmiechnęła się i w spokoju obie wróciły do pokoju.

Opowiadanie na polski 😅