hey ludziki 🖤 dawno się nie odzywałam, dużo się pozmieniało i nawet jeśli nikt tego nie przeczyta to będzie wpis trochę dla mnie

znowu mamy jesień, i jestem ciekawa ilu z was faktycznie ją lubi? ja jestem gdzieś pomiędzy, lubię patrzeć na krople deszczu na szybie autobusu i słuchać starego rocka, pić kawę w ciepłym pomieszczeniu i szkicować gdy i na zewnątrz jest jakoś szaro.

Mówiąc o szkicowaniu zastanawiam się nad uczelnią artystyczną, dużo jest we mnie myśli o przemijaniu, farba zostaje na wiele lat i wciąż wyraża tę myśl z jaką została nałożona (jeśli ktoś potrafi na nią spojrzeć wystarczająco uważnie). No więc tworzę swoje pierwsze większe prace od pół roku i nie wyróżniają się zbytnio ale daje sobie czas by nauczyć się wyrażać w nich siebie i doskonalić technikę.

Mimo że bywa to frustrujące, przeczytałam kiedyś że to że robimy coś co kochamy nie zawsze oznacza że sprawia nam to radość, ciekawe co? Pomiędzy miłością a nienawiścią jest cienka granica.

Zastanawiam się też nad tym na ile świat daje nam pole do popisu w kwestii sztuki, tyle lat już przeminęło i tyle styli powstało że zawsze siłą rzeczy i tym nowym przypisuje się jakąś etykietę. Z drugiej strony ile było artystów, których świat starał się czemuś przypisać a oni wciąż uważali inaczej. Frida na przykład mimo że jej prace wydają się surrealistyczne mówiła „nigdy nie malowalam snów, malowałam swoją rzeczywistość”. Może więc tylko sam artysta może się do czegokolwiek ograniczyć, a świat i tak będzie widział to co chce zobaczyć?

Sztuka wydaje się być też nieco pośpieszna w codzienności, ludzie widują wystawy ale tylko zerkają nie patrząc z różnych kątów. Może krytycznie na to patrzę, i może przez ogół. Ale nie oceniam, to luźne spostrzeżenia

To chyba wszystko co chciałam napisać, może pozostawię kogoś z tą refleksją, która towarzyszy mi ostatnimi czasy

dobranoc 🌚