Mój tata podjął decyzję, no i…. no i… nie będę mieć kota, ale…
będę mieć..
.
.
.
.
..
.
.
.
KRÓLIKI!!! DWA!!! ALE PO WAKACJACH, BO TAK, TO BY TĘSKNIŁY, JAKBYŚMY JE WZIĘLI A POTEM ODJECHALI SOBIE NA WAKACJE.
AWWW! NIE NO, TO TAKIE NIESAMOWITE UCZUCIE… KIEDY OD LAT O CZYMŚ MARZYSZ I PO WIELU WYSIŁKACH, ŁZACH I DEPRESJI UDAJE CI SIĘ DOJŚĆ DO UPRAGNIONEGO CELU… NIE NO, NIE MOGĘ DOJŚĆ DO SIEBIE.
NA POCZĄTKU, JAK POWIEDZIAŁ, ŻE NIE BĘDĘ MIEĆ KOTA, TO JA W MYŚLACH:
,,Co…? Jak to…? Przecież… no ej… to nie fair… jak tak można…?''
Ale tata powiedział, że gadał z jakimiś specjalistkami i one powiedziały, że tak się nie da, bo taki kot by był smutny.
No ale… dziękuję Wam. Gdyby nie Wy… nie wiem, co bym zrobiła.
Wiele osób mówiło mi tutaj, że będzie trzymać kciuki, no i udało się.
Kocham Was💕