Właśnie skończyły mi sie papierowe miasta…

Dojechałam do końca jednego z nich…

Zwiedziłam opustoszałe budynki…

I to kocham w książkach… Żyje życiem jakiego nie potrafie i nie moge doświadczyć…

Myśle, że ta książka ni ma przedziału wiekowego…
Jest tak mądra i piękna , że powinnien ją przeczytać każdy… (Tylko lepiej ni bachory bo są dratyczne sceny…
i to na samym początku… )

Pokazuje jak źle oceniamy ludzi… Patrzymy na ich zewnętrzną otoczkę… Która czasem pęknie…

Jest to tam porównane do wielu zjawisk…

Ja posłurze się okrętem…

Jesteśmy nie zatapialnymi okrętami…

Które z jakiegoś powodu pękną…

Zrobi się dziura lub wiele dziur…

I właśnie przez te pęknięcia dostrzegamy prawdziwych ludzi bez tej otoczki bez niezatapialności…

Pewnie co jakiś czas będe was zanudzać cytatami z tej książki ale przepraszam jest zapiękna by o niej zapomnieć…

„Problem w tym,że ja, owszem, wierzę w college i pracę, i może kiedyś dzieci. Wierzę w przyszłość. Może to wada charakteru, ale naprawde wierzę” ~ Jochn Green
Papierowe Miasta