Kochani,
to już drugi rok istnienia Edka, choć zdawałoby się, że gość urodził się ponad dwieście lat temu. After all, zapewne go nie znacie. Cóż, a więc coś o Edziu:
Imię: Edward (called also Edek, Edzio)
Nazwisko: Smith
Pełne nazwisko: Edward Smith of the Land of Crayons
Data i kraj urodzin: 1752, Francja
Data i miejsce śmierci: zależy od fanfika
Narodowość: Brytyjczyk
Ulubiony przedmiot w szkole: Edek nie uczył się w szkole, nie było go stać.
Ulubiona czynność: Torturowanie Lafayette’a- (practically jest uzależniony, więc w sumie czy można to nazwać 'ulubioną’ czynnością? Nie! On nie robi tego, bo lubi, on to robi bo musi!)
Ulubiona pora dnia: Żadna
Ulubione jedzenie: Ogórki konserwowe

Krótki życiorys:
Edek przyszedł na świat w tej okropnej Francji w dość ubogiej rodzinie Smithów. Ojciec jego pracował dla Lafayette’ów, matka zajmowała się domem. Nie pracowała, bo pomimo ubóstwa jej mąż nie zrzekł się szlacheckiego pochodzenia, więc JEGO ŻONA NIE BĘDZIE PRACOWAŁA k r o p k a Edek jako dziecko był ciekawy świata i był dobrze zapowiadającym się odkrywcą. Tak było do czasu. Pewnego dnia zdarzył się wypadek, jakaś decha spadła na ojca Edzia i pan Smith senor kaput. Przyszła zima, Smithowie zaczęli głodować. Wkrótce zabrakło im pieniędzy na opał. Matka wysłała więc siedmioletniego Edka, jako najstarszego ich żyjącego syna do Lafayette’ów, by poprosił o pożyczkę. Edek poszedł, otworzyła mu drzwi jakaś służąca i uprzejmie zapytała 'Czego chcesz, dzieciaku?’, na co Edek zziębniętym głosem zapytał, czy państwo mogliby pożyczyć jego rodzinie trochę pieniędzy na opał. 'Nie’ rzekła ta baba. 'Czemu’ spytał Edzio. 'Nie wiem’ odparła i zamknęła mu drzwi przed nosem. Edzio poprzysiągł zemstę. W 1761 roku podpalił Lafayette’om dom. Chciało by się już rzec ALE ALE NO CO TY JAK PODPALIŁ IM DOM? BEZ ŻADNYCH KONSEKWENCJI? Edzio był sprytny, dopilnował, żeby świadków było jak najmniej, a jeśli byli obiecywał coś w zamian za siedzenie cicho; nie był bogaty, ale mówił o nadzianym wuju, którego przekona by ich polecili u króla itp. Oczywiście nie miał żadnego nadzianego wuja, ale się tym nie przejmował, bo miał niezwykle piękną i pociągającą starszą siostrę oraz zawziętość z którą nie zatrzymałby się przed morderstwem. W 1772 ciągle żył i wyjechał do UK, został tam adiutantem jakiegoś generała. Dostał propozycję dobrze płatnej roboty przy tłumieniu Rewolucji Amerykańskiej, zatem wyjechał do Ameryki. Tam pewnego razu ku swemu przerażeniu i żądnemu zemsty błyskowi w oczach spotkał Marie Josepha Paula Yves Rocha Gilberta du Motiera markiza de la Fayette’a (sprawdzałem jak te imiona się wymawia, specjalnie dla tego artykułu, doceńcie) i jakież miał szczęście, że to on brał Francuza (wg. większości źródeł również Angelicę Szujler, taki funfact) do niewoli a nie na odwrót. Według pierwotnego, a zatem najbardziej wiarygodnego źródła, scena ta wygląda następująco:
„(…) [Angelica Schuyler i Lafayette] zostali otoczeni przez grupę żołnierzy w czerwonych mundurach. Nadjechał dowódca ich zdaje się. Okrążył zwolna tych dwoje, którzy na razie nie byli shipem, konno mówiąc 'Znów się spotykamy, markizie na lawecie’. Lafajet popatrzył się na niego pytająco. Po chwili Edek dodał 'Zabrać ich’, po czym ściągnął konia i odjechał.”
Dopowiedzmy, że ich zabrali. Pojechali do Fortu *wstaw tu nazwisko*. Nie wiem w sumie. Ale się dowiem, just you wait. Więc wrzucili ich do jednej celi, co było shiperskie. Moim zdaniem. Wszystko jest dla mnie shiperskie. Jeśli kogoś interesują szczegóły tego całego słonecznego bigosu odsyłam Was na http://www.taniaksiążka.pl, gdzie znajdziecie biografię z zawartymi w niej legendami i dokładnym opisem wybranych zdarzeń. Zaś jeśli chodzi o streszczenie, to Edek wziął się raz za torturowanie Lafayette’a i się uzależnił. A potem zaszantażował Angelicę, że skończy na szubienicy, chyba że go (Edka) poślubi. No i go poślubiła. Mieli jednego syna, Philipa Smitha. Edek prawdopodobnie zginął z rąk żony w 1780.

Ale jest jeszcze x różnych wersji, zatem, jeśli macie jakieś pytania to piszcie. A poza tym jak życie? Jak ktoś chce mi opisać swój dzień to chętnie poczytam.