Cześć!
Przyszłam tutaj, żeby Ci podziękować za takie szczere i długie komentarze pod moimi opowiadaniami. W obu opowiadaniach chodziło mi o coś innego, o wywołanie innych emocji i o przemyślenie czegoś innego, więc bardzo Ci dziękuję za to, że dokładnie je zrozumiałaś, bo uwierz mi, mało osób to potrafi. Nawet nie wiesz ile już razy czytałam Twoje komentarze, przepisałam je starannie i przykleiłam na szafce, codziennie na nie spoglądam i wiem, że choć raz udało mi się zrobić coś dobrego. Dlatego naprawdę bardzo Ci dziękuję. Nie chcę się rozpisywać, takie rzeczy pozostawię Tobie. „Sweet Dreams” było inspirowane milionem różnych rzeczy. Chciałam, żeby ludzie przy nim popłakali, a potem zrozumieli jak bardzo życie jest piękne i że nie można pozwolić mu tak po prostu odejść. Charlie i Melissa zrozumieli swoje błędy za późno i chciałam pokazać jak wiele można stracić, gdy nie powie się drugiej osobie o swoich uczuciach czy nie przyzna do błędu. Osiągnęłam wiele tym opowiadaniem, bo te wszystkie komentarze mówią mi, że chociaż raz napisałam coś tak jak chciałam i to samo osiągnęłam. Bardzo Ci dziękuję za wszystko, za ostatni wpis, za obserwację, za przeczytanie opowiadań oraz za moje kochane komentarze, które w moim serduchu już dawno znalazły swoje miejsce.
Jeszcze raz dziękuję! ❤️😘💕