„Jak coś znowu zje@ać”
ku@wa, ku@wa
Zje@ałam, Zje@ałam
Trzeba było kliknąć TO…
Wybieraj!
Kogo zabijesz?
Tego, tego, czy siebie?
Wybieram siebie!
*Pif paf*
„Jeśli chcesz jeszcze ży…”
Obczajam drugą część
Co?
CO?!
NIKT NIE ZGINĄŁ?!
No może ona ale…
ku@wa, ku@wa
Zje@ałam, Zje@ałam
Trzeba było kliknąć TO…
Boże, boże…
Co ja robię…
zje@bałam!
Byłabym pierwsza…
ku@wa, ku@wa
Zje@ałam, Zje@ałam
Trzeba było kliknąć TO…
Jak coś zje@ać?
To proste…
Chcesz mieć jak najlepsze zakończenie
Kliknij coś co idealne się wydaje
Dostań złe zakończenie
Obczaj drugą część
I powiedz
ku@wa, ku@wa
Zje@ałam, Zje@ałam
Trzeba było kliknąć TO…
Albo po prostu we nie się zamień i wszystko w końcu zj****sz…
Tak, tak, krótki ten wiersz…
Ale dawno go już planowałam i zapomniałam co napisać miałam…
ku@wa, ku@wa
Zje@ałam, Zje@ałam
Trzeba było pisać to wcześniej…
Więc
Bajo
Ludki moje kochane.
~Aliszja spamerka na live’ach

Czekam i czekam.
Ciągle tylko czekam.
Nie wiem ile czekania mnie jeszcze czeka.
Będę pisać ten wiersz póki nie ujrzę nowej części polityki.
Będziesz to czytać i czytać a ja czekać i czekać.
Czekam i czekam.
Ciągle tylko czekam.
Nie wiem ile czekania mnie jeszcze czeka.
Powinnam zrobić z tego pieśń ludową którą każdy będzie śpiewał razem ze mną kiedy będziemy tak wspólnie czekać.
Czekać i czekać.
Nic więcej do roboty nie mam.
Ciągle sprawdzam twój profil aby zaspokoić moją duszę która pragnie ujrzeć nową część.
Czekam i czekam.
Ciągle tylko czekam.
Nie wiem ile czekania mnie jeszcze czeka.
Ten wiersz będzie długi.
Sensu mu będzie brak.
Ma on pokazać moje zawzięte czekanie.
Czekam i czekam.
Ciągle tylko czekam.
Nie wiem ile czekania mnie jeszcze czeka.
Czytając mój wiersz coraz więcej słów mi do głowy wpada krzycząc „TAKI KRÓTKI WIERSZ TO POKAZYWAĆ NIE WYPADA!”
Ja głupia oczywiście słucham ich rad i pomysłów klejąc je co jakiś czas i przyklejając je do mojego marnego wiersza.
Kiedyś zostanę czekającą poetką.
To wszystko dzięki tobie i słowom które wpadają do mej głowy.
Czekam i czekam.
Ciągle tylko czekam.
Nie wiem ile czekania mnie jeszcze czeka.
Kocham cię enter bo mogę robić kolejne linijki.
Kocham cię klawiaturo bo mogę to teraz napisać.
Kocham czekać bo wtedy mam więcej w głowie słów niż mózgu.
Kocham cię SameQuizy bo dzięki tobie mogę czytać te zaje@iste quizy.
Kocham to wszystko bo jestem teraz tu i teraz z moją zjechaną psychiką.
Nienawidzę tego świata bo odwzajemnia tą nienawiść.
Czekam i czekam.
Ciągle tylko czekam.
Nie wiem ile czekania mnie jeszcze czeka.
Nie wiem ile jeszcze będę to pisać.
Nie wiem, niczego nie wiem.
Czekam i czekam.
Ciągle tylko czekam.
Nie wiem ile czekania mnie jeszcze czeka.
Ten wiersz w końcu znajdzie się w podręcznikach od polskiego.
A nauczyciele będą kazać uczyć się go na pamięć.
Ale to w nowocześniejszym świecie.
Kiedy ludzie zamiast chodzić po chodniku będą lewitować na biało-niebieskich drogach.
Ale o tym nowocześniejszym świecie napiszę później.
Czekam i czekam.
Ciągle tylko czekam.
Nie wiem ile czekania mnie jeszcze czeka.
Chyba już skończę ten marny wiersz.
Więc „Żegnam panią, pani Ania”.
Żegnam państwa, państwo drodzy.
Czekam i czekam.
Ciągle tylko czekam.
Nie wiem ile czekania mnie jeszcze czeka.
Czekam i czekam.
Ciągle tylko czekam.
Nie wiem ile czekania mnie jeszcze czeka.
Kiedyś napiszę kontynuację tego wiersza.
A więc żegnam i do usłyszenia…
Czekam i czekam.
Ciągle tylko czekam…

Kocham ten wiersz ;-;