@_replisal teraz muszę się zapoznać z oryginalnym źródłem piosenki o jeżu (bo „trzech wiedźm” akurat jeszcze nie czytałam). I ja jestem najbardziej fanką serii o śmierci („muzyka duszy” i „złodziej czasu” są z tego najlepsze, ale między nimi polecam przeczytać jeszcze „Wiedźmikołaja”, żeby było w miarę chronologicznie, znaczy przed tymi trzema są jeszcze dwie wcześniejsze, ale trochę mniej je lubię)
Nie wmówisz mi, że „pan tadeusz” jest przyjemny (jak zobaczyłam 2 część dziadów to miałam takie „ale super, fajny ten Mickiewicz”, a potem wjechał Tadek i zrobiło się niefajnie, a 3 część dziadów jeszcze mnie w tym utwierdziła, chociaż trzeba przyznać że ma to nieograniczony memiczny potencjał, z coś koło 20 utworów Mickiewicza podobały mi się 3 (właśnie 2 część dziadów, Lilije i jeden z liryków lozańskich), gdyby pisał więcej takich jak te to mógłby zostać moim ulubionym wieszczem, ale Słowacki napisał „Balladynę” i „Lillę Wendę” także wygrywa (bo to jest ta część romantyzmu którą lubię czyli ludowe inspiracje i one rzeczywiście tam są, nie to co jedna scena z dziewięciu w której rzeczywiście było coś o dziadach w „dziadach” nr 3). I bycie śmieciem to była cała osobowość Mickiewicza (ale ja już go nie lubiałam zanim poznałam jego życie osobiste, mam traumę po Tadku, ale doceniam bigos i ikonę Telimenę)
No i ja i tak jestem przekonana, że obaj pili i ćpali a potem pisali swoje dramaty, bo poziom odklejenia jest wysoki i to w stronę której nie lubię (lubię koty jeżdżące tramwajem i pijące wódkę)