Ostatnie lata nie były łatwe i między innymi przez to porzuciłam pisanie. Wczoraj jednak przypomniałam sobie o tej stronie — po sześciu latach. Przeczytałam ostatnie dwie części Instytutu, wasze komentarze, zaczęty szkic następnej części i wiecie co? Pomogło mi to przełamać blok pisarski, bo tak się składa, że już od dawna dolegał mi przesadny perfekcjonizm, którego nijak nie mogłam pohamować. Stąd dokończony szkic i, co dla mnie najważniejsze, duży postęp w pracy licencjackiej.

Jeżeli dalej tu zaglądacie, albo właśnie dołączyliście, możecie dać mi znać, co myślicie, co u was słychać, czy interesuje was jeszcze Instytut.