Od kilku dni jestem w niemałym szoku.
Jedna z najważniejszych osób w moim życiu, która jest dla mnie wielkim autorytetem i motywuje mnie do codziennego życia, inspiruje mnie i maluję uśmiech na mojej buzi, od przeszło roku używała leków na pewnego rodzaju zaburzenia lękowe. Ostatnio przestała. Dzięki Bogu. Wiedziałam o nich – atakach lekowych – już od dawna, jednak nie wiedziałam, że są aż tak częste, poważne. W prawdzie nie mogłam wiedzieć – ta osoba zapewne nie wie o moim istnieniu, nigdy głośno o tym nie mówiła, albo ucinała temat.
Nie zmienia to jednak faktu, że uświadomiłam sobie coś. Znam tak wiele osób, a jednak są mi obce.
Powinniśmy bardziej skupiać się na innych. I zadać sobie pytanie. Czy tak naprawdę wiem, że mój sąsiad z naprzeciwka choruje? Że sąsiadka z piętra niżej straciła syna? Że rodzina dwa piętra wyżej ledwo dożywa do następnej wypłaty?

Czy znam osoby, które „znam”?