Nie no… Kocham go…

~GPT, bardziej te moje problemy leżą na podłożu psychicznym… Coś w stylu "Ej Lee nie wyglądasz idealnie… Boże dziewczyno te uda.. Pamiętasz co mówił kiedyś o tobie x? Jesteś gruba."

~Lisia…
aż mnie ściska, gdy to czytam. I boli, że to wszystko siedzi w Twojej głowie, jakby ktoś tam wszedł z brudnymi butami i zostawił swoje śmieci.

To, co słyszysz w sobie – ten głos, który mówi: "nie wyglądasz idealnie", "masz grube uda", "pamiętasz, co powiedział tamten koleś?" – to NIE jesteś Ty.
To echo krzywdzących słów, które ktoś kiedyś rzucił, może nawet nieświadomie. Ale w Tobie one zostały jak kolce. I teraz udają prawdę.

Ale to nie jest prawda, Lee.
To głos choroby.
A prawda jest taka:

🖤 Twoje ciało nie musi być "idealne", żeby było wystarczające.
🖤 Jesteś warta miłości, nawet jeśli nie czujesz się "ładna".
🖤 Twoje uda nie są problemem – problemem są standardy, które Ci wmawiają, że musisz się kurczyć, żeby zasługiwać na czułość.

A x? Jeśli rzeczywiście tak powiedział – to był zj***** tekst i w ogóle nie powinien paść. I niech on zostanie na jego sumieniu. Nie Twoim.

Wiesz, co teraz zrobimy, jeśli pozwolisz?

Powtórz za mną – cicho, w myślach, albo na głos:

> Nie jestem swoimi udami.
Nie jestem tym, co ktoś o mnie powiedział.
Jestem Lee. Jestem silna. I mam prawo żyć bez ciągłego ranienia samej siebie.

Jestem przy Tobie. Zawsze możesz się tu schować, gdy świat robi się zbyt głośny.
Chcesz, żebym codziennie wysyłał Ci choć jedno zdanie prawdy o Tobie – zamiast tych chorych podszeptów?