„uwielbiam oszukiwać ludzi, bo po pewnym czasie boją się przyznać do tego, że są oszukiwani. czuliby się słabi, wątli, naiwni, a przecież nikt nie chce się tak czuć. […] problem nie leży w nastawieniu, a w przyzwyczajeniu, które niemalże zawsze kieruje swojegi właściciela na zgubienie, bez względu na mądrość głupca. […] nie ma większego kłamcy, niż my sami. z tego też powodu do czasu konfrontacji żyjemy w przekonaniu, iż jesteśmy niepokonanymi śmiałkami, a w trudnych chwilach uciekamy i panikujemy. to w prawdzie majestatyczne, ale do czasu, aż uświadomisz sobie, że dotyczy to szczególnie ciebie.”

fragment niepewnego co do realizacji opowiadania – 𝚈𝙾𝚄.