Wierszyk pt. "Polaczek Vox". Opowiada o mnie. A dokładniej o dziecku, które chciałoby zostać telewizorem, dlatego ma płaską twarz. Jest Polakiem, i mieszka w Polsce. Zamiast z normalnej czytanki, uczy się z czytanki przeznaczonej tylko dla niego (o technologii). Lubi odwalać różne rzeczy, gdy wraca do domu ze szkoły. Gdy mama nazywa go łobuzem, on nadyma swój płaski ryj. Gdy mama mówi mu, żeby napił się mleka, on jest pobudzony i ucieka na dachy. Kiedy mama woła go do kąpieli, on się boi wody, bo jest telewizorem i zamiast tego leży w łóżku. Ale mama bardzo go kocha, nawet kiedy jest sprzętem elektronicznym. Pomimo tego, że jest Polakiem, nie może chodzić do Polskiej szkoły.

Jak to oceniacie?