Problemy typowego pisarza

Przed snem już w łóżku wpadasz na genialny pomysł, którego nie da się zapomnieć. O dziwo rano go nie pamiętasz.

Jesteś bardziej rozemocjonowany/a jakąś sceną niż powinna być występująca w niej postać.

Robisz dziwne miny tylko po to, żeby móc je idealnie opisać.

Wpadłeś/aś na porywającą akcję, barwne charaktery i zaskakujące zakończenie i siadasz do pisania tylko po to, żeby przekonać się, że nici z tego, bo nie masz dobrych imion.

Gdyby ktoś w środku nocy wyrwał Cię ze snu bez problemu powiedziałbyś/abyś co Twoja postać robiła w wieku trzech lat. Nie pamiętasz imienia osoby, która przedstawiła Ci się kilka minut temu.

Są dni, kiedy robisz nawet research, byle mieć wymówkę czemu akurat nie piszesz.

Ale są też dni, kiedy pisanie kompletnie Cię pochłania i gdyby nie dobrzy ludzie zapomniałbyś/abyś o spaniu i jedzeniu.

Kiedy poznajesz kogoś o tym samym imieniu co Twój bohater, nie jesteś w stanie patrzeć na niego normalnie.

Czasami spływa na Ciebie olśnienie na po prostu idealną scenę, ale akurat nie pasuje do niczego co piszesz.

Uświadamiasz sobie, że Twoje postaci nie istnieją w realnym świecie i nigdy nie będziecie przyjaciółmi ani nie weźmiecie ślubu.

Masz wrażenie, że napisałeś/aś świetne zdanie, ale kiedy ponownie je czytasz widzisz, że trzy razy użyłeś/aś słowa „jest”.

Marnujesz wodę, bo odgrywasz sceny ze swojej książki pod prysznicem.

Niewiadomo czemu lepiej pisze Ci się nocą, kiedy dawno powinieneś/powinnaś już spać.

Tworzysz tak poruszającą przeszłość antagonisty, że w końcu staje się protagonistą.

Mimo że doskonale wiesz co zaraz napiszesz i tak wylewasz morze łez.

Wraz z rozwojem akcji bohater staje się naprawdę przyjemny i przez chwilę aż Ci szkoda, że umrze w taki łamiący serca sposób.

Jesteś z siebie dumny/a, bo napisałeś/aś całe dwanaście stron. W Wordzie okazuje się, że napisałeś/aś zaledwie cztery.

Najgorszy problem - doświadczyłeś/aś kiedyś blokady pisarskiej?

Czy napotykasz jeszcze inne problemy podczas pisania?