Kuba i Sylwia! Sylwia odgarnęła kosmyk ciemnych blond włosów, podziwiając majestatyczny zachód słońca. Chłodna bryza łagodziła nieco jej ostry rumieniec, który wprost palił jej policzki. Przyczyna właśnie wynurzyła się z tafli wzburzonej wody. Idealnie umięśniona sylwetka… Idealnie brązowe włosy… Idealnie szare oczy… Wady? Praktycznie brak. No może oprócz… – Szkoda, że Bartka tu nie ma, nie? No właśnie… Bartek. Blondyn o wyglądzie łudząco podobnym do zbliżającego się obiektu westchnień Sylwii. Dziewczyna poprawiła się zniesmaczona na plażowym kocu. Od samej wzmianki o tym chłopaku robiło jej się niedobrze. Z początku niby nic do niego nie miała… Ale skąd mogła wiedzieć, że zamiast wyczekiwanej ''zdziry z drugiego piętra'' Kuba wyjawi jej o wiele gorszy sekret do ścierpienia? Jak na przykład swojego chłopaka? CHŁOPAKA? Czy tylko ona miała takie szczęście? Teraz tym bardziej nie mogła przestać sobie tego wypominać. Gdy brunet, oblany promieniami słońca, ze znaczącą opalenizną, szedł w jej kierunku, ukazując ten swój ''uśmiech szczeniaka''… Ech. Gorzej być nie mogło. – Tak, szkoda – potwierdziła, sztucznie miłym tonem. Wytrzymała miesiąc. Miesiąc! Ale sądziła, że po tym udręka się skończy. A tu co? Na nic podobnego się nie zanosiło. – Tja… – mruknął Kuba, stając obok przyjaciółki, z założonymi na biodrach rękoma. – Po raz setny się wykręcił. Podobno dzisiaj pracują nad projektem tej ekskluzywnej willi. Może następnym razem… Sylwia zacisnęła z całej siły szczęki, usiłując zachować dla siebie złośliwy komentarz. Zamiast tego, skupiła się na przesypywaniu w dłoniach piasku. – Foka. Długo jeszcze zamierzasz praktykować ''leżing'' i ''opierdaling''? – Sylwia spojrzała na faceta wilkiem, a ten tylko roześmiał się szczerze. – No chodź! Woda jest wyjątkowo ciepła… Niestety zanim zorientowała się, jak wielkie zagrożenie nadciąga, Kuba już uniósł ją nad ziemię, pędząc w kierunku morza. – Ej! Puść! – Wrzasnęła z przerażeniem. Usiłowała wyrwać się z jego silnych ramion, ale jej działania spaliły na panewce. Z piskiem rozpaczy wylądowała w lodowatej wodzie. Wynurzyła się błyskawicznie, łapiąc z trudem powietrze. – Ty! – syknęła w stronę śmiejącego się oprawcy. – Ja cię…! Ja cię…! – No co mi zrobisz…? Kuba podpłynął śmiało do rozwścieczonej dziewczyny, mrużąc figlarnie oczy. Wiedziała, że nie ma szans. Przegrała dokładnie w momencie, gdy chłopak zbliżył się na wyciągnięcie ręki. – Kretyn – skwitowała pod nosem, ochlapując go lekko. W mig oswoiła się z temperaturą akwenu. Teraz jedyny problem stanowił zachód słońca, malujący wodę odcieniami pomarańczu, i te szare oczy… Tak. Przegrała dobitnie i ostatecznie. – Kuba, ja… – zaczęła niepewnie. Chłopak spoważniał nieco, przenikając ją swym bystrym spojrzeniem. – Ja… Nie miała pojęcia, od czego zacząć. No bo w końcu, jak? Zresztą, co to da? – Tak? – ponaglił ją Kuba. Spoglądała na niego niezdecydowana. Widząc niesforny kosmyk włosów, który odstawał od perfekcyjnie ułożonej fryzury, dotknęła go odruchowo, naprawiając chwilową niedoskonałość. Zanim się zorientowała, jej opuszki zabłądziły na szorstki policzek, a zaraz potem – szyję sympatii. Odnowiła kontakt wzrokowy, starając się dostrzec odpowiedź w tęczówkach chłopaka. A one zdawały się poszukiwać tego samego w jej jaskrawym błękicie…
***
Twoja kolej! Zaproponuj własne zakończenie tej historii w komentarzu! … Na co w końcu odważyła się odpowiedzieć: – Kocham cię. Ekstra quiz!
Julka i Leon Mega mi się podoba ten kawałek. Zawsze jak szukam opowiadań to w tym typie więc może jak mnie najdzie wena to naprawdę coś spróbuje do tego napisać 😍😍😘
”Friendzone. Tak niepozorne słowo, a opisuje tak wiele… Jak na przykład ten dreszcz, gdy widzisz ją z innym. Jak delikatne falowanie jej sukienki, gdy przechadza się brzegiem morza. Jak jej piękne oczy i twoją świadomość, że zawsze, gdy w nie spoglądasz, czegoś tam brak… Tego ”specjalnego sposobu”, w jaki patrzy się tylko na tę ”specjalną osobę”. Friendzone. Strefa zamknięta? Niebezpieczna? Dla kogo? Dla twojego serca? Czy może rozum też jest zagrożony? A jeśli…”
– James! Poeta Wielkiej Brytanii! – roześmiała się młoda blondynka, przysiadając obok chłopaka na płaskiej skale. James natychmiast zamknął zeszyt. Rumieniec wlał się na jego policzki pod przenikliwym wzrokiem Chloe. – Co tam piszesz, Jamie? – spytała wesoło. Chłopak schował za plecy dziennik, udając, że przeciąga się znudzony. – Bazgram sobie tylko. Poza tym, to twój dzień. Podoba ci się miejsce? – Jasne! – rzuciła, opierając głowę na ramieniu przyjaciela. Który nie mógł się powstrzymać przed odruchowym spięciem… – Jest cudnie! Jeszcze się nie zdarzyło, żeby lato w Anglii było tak piękne… – Cieszę się – wymruczał James, oddając się chwili zapomnienia. Ach, jakże pięknie byłoby móc ją teraz objąć, pocałować i nigdy nie puścić… – No tak, ale co z niespodzianką? Zza skał wyskoczą nagle znajomi ze szkoły, a ty wrzaśniesz: ”Najlepszego, Chloe!”? Tak? Chłopak niechętnie otworzył oczy, reflektując brak jej ciepłego oddechu na swojej szyi. Westchnął pod nosem, zakładając na usta perfekcyjnie wytrenowany ”uśmiech bff”. Zeskoczył z głazu, wyjmując z kieszeni iPhone. – Strasznie jesteś dzisiaj niecierpliwa – rzucił, wyszukując w YouTube utwór ”One last dance” od R5. Kliknął ”play”, pogłaśniając na maksimum głośnik, a na twarzy Chloe automatycznie odmalowało się niedowierzanie. – Pani tańczy…? – Nie ma bata… – mruknęła nieprzytomnie, otwierając usta ze zdziwienia. – To znaczy nie? – James roześmiał się rozbawiony. Nienawidził tańczyć. Ale dla tej drobnej blondynki był w stanie zrobić wszystko. Jak na przykład spełnić jej marzenie o tańcu na plaży przy jednym z kawałków R5. – Co? Nie! To znaczy, tak! Miałam na myśli… No po prostu nie wierzę! Dziewczyna zeskoczyła niesiona szczęściem na złocisty piasek. Podbiegła rozpromieniona do Jamesa, chwytając jego dłoń. Szatyn przyciągnął ją do siebie, inicjując pierwsze kroki. Doszedł do wniosku, że warto było poświęcić dwa tygodnie na naukę tańca, by tylko zobaczyć jej cudny uśmiech i iskierki w oczach… – James…? James, co robisz…? Był tak zapatrzony w oczy Chloe, że przestał zastanawiać się nad własnym działaniem. Nie zauważył też, kiedy zdążył pochylić plecy dziewczyny nad taflą wody i zniwelować znaczącą odległość między ich twarzami… – James…? W tęczówkach Chloe pojawiło się zdezorientowanie. A z drugiej strony… może i coś więcej…? -James!!-krzyknęła dziewczyna a chłopak w ostatniej chwili zabrał ją z nad fal i zaczął całować. Po skończonym pocałunku na twarzy Chloe zawitał szczery uśmiech. -Posłuchaj już dawno chciałem ci to powiedzieć… -Kocham cię-dokończyła za niego i mocno go przytuliła. I żyli długo i szczęśliwie.❤❣☺😍
Mężczyzna przyjrzał się delikatnym rysom jej twarzy. Była drobna, krucha, piękna… Jak tego pierwszego dnia… Odgarnął kosmyk włosów z jej czoła, czując jak paznokcie dziewczyny jeżdżą po jego karku. – Cieszę się, że tu jesteś – szepnął, muskając ustami jej policzek. Zadrżała nieświadomie. – Nie jestem pewna czy powinnam… – odszepnęła cicho. Jej dłonie znieruchomiały w okolicach łopatek mężczyzny, znajdując tam bezpieczną przystań. – Co takiego we mnie wtedy zauważyłeś…? Przecież stałam w tłumie o wiele ładniejszych dziewczyn. I starszych… – W moich oczach, to ty byłaś i jesteś najpiękniejsza. Drapnięcie lekkiego zarostu powitało gładką skórę szyi nastolatki. – Nie obchodzi mnie, co ludzie powiedzą. Jak dla mnie, mogą to nawet pokazać w telewizji. Nie będę się wstydził, że poczułem coś do równie kochającej dziewczyny, tylko przez tę różnicę wieku. – Ludzie nigdy nie zrozumieją… Szare tęczówki ponownie pokonały trasę od falowanych, brązowych loków, do niebieskich, posmutniałych oczu. – Nie martw się. Oni nie są nam potrzebni do szczęścia. – Silne dłonie przyciągnęły jeszcze bliżej ciało dziewczyny, a usta dotknęły delikatnie jej czoła. – Wystarczysz mi ty. yhm… 👌
Jeszcze przez chwilę tak stali, mierzyli się nawzajem wzrokiem jakby ścierali się właśnie w walce o to, kto pierwszy mrugnie. Leon przegrał, a Julka spróbowała wykorzystać ten moment i mu uciec. Jednak chłopak zdążył chwycić ją za ramię. – Czekaj, Piękna. Jeszcze nie skończyłem z tobą rozmawiać. – Ale ja skończyłam rozmawiać z tobą. – odwarknęła Julka wyszarpując ramię z uścisku Leona, po czym odważnie spojrzała mu w oczy. – I nie dotykaj mnie więcej. Odeszła, a głowę zaprzątała jej tylko myśl, czy nie spóźni się na lekcje. Leon został sam. Westchną ciężko, spojrzał w niebo i doszedł do wniosku, że będzie lepiej jeśli odpuści teraz niż w momencie, w którym mogłoby mu to zniszczyć reputację. Rozejrzał się dookoła szukając kogoś, a gdy znalazł szybko do niej podbiegł. – Cześć, Sandra. – zagadnął do ślicznej rudowłosej dziewczyny o uroczym uśmiechu – Masz jakieś plany na wieczór? – Nie mam. – odparła Sandra – Ale z tobą mogę mieć, jeśli chcesz. Leon uśmiechnął się w sposób, który zapowiadał niebezpieczeństwo. – Chcę. – odpowiedział.
Julka i Leon..Fajny wynik..dokończyłabym ale nie mam weny..chociaż nie,mam jednak jakiś plan to tak: Dziewczyna zebrała w sobie siłe i odepchała chłopaka,zostawiając go tam samego,patrzącego jak odchodzi. Gdy stracił ją z oczu z wściekłością kopnął kamień po czym szybko sie otrząsną i wrócił do swojej dawnej natury zdobywając kolejne wzdychające do niego dziewczyny.
Pepa
Kuba i Sylwia!
Sylwia odgarnęła kosmyk ciemnych blond włosów, podziwiając majestatyczny zachód słońca. Chłodna bryza łagodziła nieco jej ostry rumieniec, który wprost palił jej policzki. Przyczyna właśnie wynurzyła się z tafli wzburzonej wody. Idealnie umięśniona sylwetka… Idealnie brązowe włosy… Idealnie szare oczy…
Wady? Praktycznie brak. No może oprócz…
– Szkoda, że Bartka tu nie ma, nie?
No właśnie…
Bartek. Blondyn o wyglądzie łudząco podobnym do zbliżającego się obiektu westchnień Sylwii.
Dziewczyna poprawiła się zniesmaczona na plażowym kocu. Od samej wzmianki o tym chłopaku robiło jej się niedobrze. Z początku niby nic do niego nie miała… Ale skąd mogła wiedzieć, że zamiast wyczekiwanej ''zdziry z drugiego piętra'' Kuba wyjawi jej o wiele gorszy sekret do ścierpienia? Jak na przykład swojego chłopaka? CHŁOPAKA? Czy tylko ona miała takie szczęście?
Teraz tym bardziej nie mogła przestać sobie tego wypominać. Gdy brunet, oblany promieniami słońca, ze znaczącą opalenizną, szedł w jej kierunku, ukazując ten swój ''uśmiech szczeniaka''… Ech. Gorzej być nie mogło.
– Tak, szkoda – potwierdziła, sztucznie miłym tonem.
Wytrzymała miesiąc. Miesiąc! Ale sądziła, że po tym udręka się skończy. A tu co? Na nic podobnego się nie zanosiło.
– Tja… – mruknął Kuba, stając obok przyjaciółki, z założonymi na biodrach rękoma. – Po raz setny się wykręcił. Podobno dzisiaj pracują nad projektem tej ekskluzywnej willi. Może następnym razem…
Sylwia zacisnęła z całej siły szczęki, usiłując zachować dla siebie złośliwy komentarz. Zamiast tego, skupiła się na przesypywaniu w dłoniach piasku.
– Foka. Długo jeszcze zamierzasz praktykować ''leżing'' i ''opierdaling''? – Sylwia spojrzała na faceta wilkiem, a ten tylko roześmiał się szczerze. – No chodź! Woda jest wyjątkowo ciepła…
Niestety zanim zorientowała się, jak wielkie zagrożenie nadciąga, Kuba już uniósł ją nad ziemię, pędząc w kierunku morza.
– Ej! Puść! – Wrzasnęła z przerażeniem.
Usiłowała wyrwać się z jego silnych ramion, ale jej działania spaliły na panewce. Z piskiem rozpaczy wylądowała w lodowatej wodzie. Wynurzyła się błyskawicznie, łapiąc z trudem powietrze.
– Ty! – syknęła w stronę śmiejącego się oprawcy. – Ja cię…! Ja cię…!
– No co mi zrobisz…?
Kuba podpłynął śmiało do rozwścieczonej dziewczyny, mrużąc figlarnie oczy. Wiedziała, że nie ma szans. Przegrała dokładnie w momencie, gdy chłopak zbliżył się na wyciągnięcie ręki.
– Kretyn – skwitowała pod nosem, ochlapując go lekko.
W mig oswoiła się z temperaturą akwenu. Teraz jedyny problem stanowił zachód słońca, malujący wodę odcieniami pomarańczu, i te szare oczy…
Tak. Przegrała dobitnie i ostatecznie.
– Kuba, ja… – zaczęła niepewnie. Chłopak spoważniał nieco, przenikając ją swym bystrym spojrzeniem. – Ja…
Nie miała pojęcia, od czego zacząć. No bo w końcu, jak? Zresztą, co to da?
– Tak? – ponaglił ją Kuba.
Spoglądała na niego niezdecydowana. Widząc niesforny kosmyk włosów, który odstawał od perfekcyjnie ułożonej fryzury, dotknęła go odruchowo, naprawiając chwilową niedoskonałość. Zanim się zorientowała, jej opuszki zabłądziły na szorstki policzek, a zaraz potem – szyję sympatii.
Odnowiła kontakt wzrokowy, starając się dostrzec odpowiedź w tęczówkach chłopaka. A one zdawały się poszukiwać tego samego w jej jaskrawym błękicie…
***
Twoja kolej! Zaproponuj własne zakończenie tej historii w komentarzu!
… Na co w końcu odważyła się odpowiedzieć:
– Kocham cię.
Ekstra quiz!
K...e
James i Chloe!
MelanieCryBaby
Julka i Leon
KamaHelka
Julka i Leon
Mega mi się podoba ten kawałek. Zawsze jak szukam opowiadań to w tym typie więc może jak mnie najdzie wena to naprawdę coś spróbuje do tego napisać 😍😍😘
Hiddlestoner
• AUTOR@KamaHelka dziękuję i mam nadzieję, że wena szybko nadejdzie ;)
KamaHelka
@Hiddlestoner dziękuję😘
Jeszcze nic porządnego nie napisałam ale miałam trochę pomysłów więc jak będzie czas i chęci to się wezmę ❤
shites_bambino
James i Chloe……………..mmmmmmmm słoooodddkooooo :-) :-) :-) ;-)
ColeSprouse1
”Friendzone.
Tak niepozorne słowo, a opisuje tak wiele… Jak na przykład ten dreszcz, gdy widzisz ją z innym. Jak delikatne falowanie jej sukienki, gdy przechadza się brzegiem morza. Jak jej piękne oczy i twoją świadomość, że zawsze, gdy w nie spoglądasz, czegoś tam brak… Tego ”specjalnego sposobu”, w jaki patrzy się tylko na tę ”specjalną osobę”.
Friendzone.
Strefa zamknięta? Niebezpieczna? Dla kogo? Dla twojego serca? Czy może rozum też jest zagrożony? A jeśli…”
– James! Poeta Wielkiej Brytanii! – roześmiała się młoda blondynka, przysiadając obok chłopaka na płaskiej skale.
James natychmiast zamknął zeszyt. Rumieniec wlał się na jego policzki pod przenikliwym wzrokiem Chloe.
– Co tam piszesz, Jamie? – spytała wesoło.
Chłopak schował za plecy dziennik, udając, że przeciąga się znudzony.
– Bazgram sobie tylko. Poza tym, to twój dzień. Podoba ci się miejsce?
– Jasne! – rzuciła, opierając głowę na ramieniu przyjaciela. Który nie mógł się powstrzymać przed odruchowym spięciem… – Jest cudnie! Jeszcze się nie zdarzyło, żeby lato w Anglii było tak piękne…
– Cieszę się – wymruczał James, oddając się chwili zapomnienia.
Ach, jakże pięknie byłoby móc ją teraz objąć, pocałować i nigdy nie puścić…
– No tak, ale co z niespodzianką? Zza skał wyskoczą nagle znajomi ze szkoły, a ty wrzaśniesz: ”Najlepszego, Chloe!”? Tak?
Chłopak niechętnie otworzył oczy, reflektując brak jej ciepłego oddechu na swojej szyi. Westchnął pod nosem, zakładając na usta perfekcyjnie wytrenowany ”uśmiech bff”. Zeskoczył z głazu, wyjmując z kieszeni iPhone.
– Strasznie jesteś dzisiaj niecierpliwa – rzucił, wyszukując w YouTube utwór ”One last dance” od R5. Kliknął ”play”, pogłaśniając na maksimum głośnik, a na twarzy Chloe automatycznie odmalowało się niedowierzanie. – Pani tańczy…?
– Nie ma bata… – mruknęła nieprzytomnie, otwierając usta ze zdziwienia.
– To znaczy nie? – James roześmiał się rozbawiony.
Nienawidził tańczyć. Ale dla tej drobnej blondynki był w stanie zrobić wszystko. Jak na przykład spełnić jej marzenie o tańcu na plaży przy jednym z kawałków R5.
– Co? Nie! To znaczy, tak! Miałam na myśli… No po prostu nie wierzę!
Dziewczyna zeskoczyła niesiona szczęściem na złocisty piasek. Podbiegła rozpromieniona do Jamesa, chwytając jego dłoń. Szatyn przyciągnął ją do siebie, inicjując pierwsze kroki. Doszedł do wniosku, że warto było poświęcić dwa tygodnie na naukę tańca, by tylko zobaczyć jej cudny uśmiech i iskierki w oczach…
– James…? James, co robisz…?
Był tak zapatrzony w oczy Chloe, że przestał zastanawiać się nad własnym działaniem. Nie zauważył też, kiedy zdążył pochylić plecy dziewczyny nad taflą wody i zniwelować znaczącą odległość między ich twarzami…
– James…?
W tęczówkach Chloe pojawiło się zdezorientowanie. A z drugiej strony… może i coś więcej…?
-James!!-krzyknęła dziewczyna a chłopak w ostatniej chwili zabrał ją z nad fal i zaczął całować. Po skończonym pocałunku na twarzy Chloe zawitał szczery uśmiech.
-Posłuchaj już dawno chciałem ci to powiedzieć…
-Kocham cię-dokończyła za niego i mocno go przytuliła.
I żyli długo i szczęśliwie.❤❣☺😍
Hiddlestoner
• AUTOR@Emisplash słoooooodko 😍💖
Lady_Riddle
Leon i Julia…
Ona mu przywali! Ja to wiem!
Hiddlestoner
• AUTOR@rozmarynek 😂😂😂
MCHAIP
Mężczyzna przyjrzał się delikatnym rysom jej twarzy. Była drobna, krucha, piękna… Jak tego pierwszego dnia…
Odgarnął kosmyk włosów z jej czoła, czując jak paznokcie dziewczyny jeżdżą po jego karku.
– Cieszę się, że tu jesteś – szepnął, muskając ustami jej policzek. Zadrżała nieświadomie.
– Nie jestem pewna czy powinnam… – odszepnęła cicho. Jej dłonie znieruchomiały w okolicach łopatek mężczyzny, znajdując tam bezpieczną przystań. – Co takiego we mnie wtedy zauważyłeś…? Przecież stałam w tłumie o wiele ładniejszych dziewczyn. I starszych…
– W moich oczach, to ty byłaś i jesteś najpiękniejsza.
Drapnięcie lekkiego zarostu powitało gładką skórę szyi nastolatki.
– Nie obchodzi mnie, co ludzie powiedzą. Jak dla mnie, mogą to nawet pokazać w telewizji. Nie będę się wstydził, że poczułem coś do równie kochającej dziewczyny, tylko przez tę różnicę wieku.
– Ludzie nigdy nie zrozumieją…
Szare tęczówki ponownie pokonały trasę od falowanych, brązowych loków, do niebieskich, posmutniałych oczu.
– Nie martw się. Oni nie są nam potrzebni do szczęścia. – Silne dłonie przyciągnęły jeszcze bliżej ciało dziewczyny, a usta dotknęły delikatnie jej czoła. – Wystarczysz mi ty.
yhm… 👌
Winter
Julka i Leon
Jeszcze przez chwilę tak stali, mierzyli się nawzajem wzrokiem jakby ścierali się właśnie w walce o to, kto pierwszy mrugnie. Leon przegrał, a Julka spróbowała wykorzystać ten moment i mu uciec. Jednak chłopak zdążył chwycić ją za ramię.
– Czekaj, Piękna. Jeszcze nie skończyłem z tobą rozmawiać.
– Ale ja skończyłam rozmawiać z tobą. – odwarknęła Julka wyszarpując ramię z uścisku Leona, po czym odważnie spojrzała mu w oczy. – I nie dotykaj mnie więcej.
Odeszła, a głowę zaprzątała jej tylko myśl, czy nie spóźni się na lekcje.
Leon został sam. Westchną ciężko, spojrzał w niebo i doszedł do wniosku, że będzie lepiej jeśli odpuści teraz niż w momencie, w którym mogłoby mu to zniszczyć reputację. Rozejrzał się dookoła szukając kogoś, a gdy znalazł szybko do niej podbiegł.
– Cześć, Sandra. – zagadnął do ślicznej rudowłosej dziewczyny o uroczym uśmiechu – Masz jakieś plany na wieczór?
– Nie mam. – odparła Sandra – Ale z tobą mogę mieć, jeśli chcesz.
Leon uśmiechnął się w sposób, który zapowiadał niebezpieczeństwo.
– Chcę. – odpowiedział.
Hiddlestoner
• AUTOR@Winter ciekawy pomysł. Z chęcią poczytałabym dalej :3
domisuper12
Julka i Leon..Fajny wynik..dokończyłabym ale nie mam weny..chociaż nie,mam jednak jakiś plan to tak:
Dziewczyna zebrała w sobie siłe i odepchała chłopaka,zostawiając go tam samego,patrzącego jak odchodzi. Gdy stracił ją z oczu z wściekłością kopnął kamień po czym szybko sie otrząsną i wrócił do swojej dawnej natury zdobywając kolejne wzdychające do niego dziewczyny.
Hiddlestoner
• AUTOR@domisuper12 I tak powinna wyglądać połowa „wybajkowanych” romansów 😂
domisuper12
@Hiddlestoner Hah tak dokładnie, to bardziej realne zakończenie 😂