Wiecie, co? Uznałam, że będę robić, to, na co mam ochotę. Zdałam sobie sprawę z tego, że ograniczałam sama siebie ,,A to nie wypada”… ,,nie czuje się na siłach”… ,,Ja? Nie dam rady”.
Może trochę dojrzałam, ale wolę w to nie wnikać… za pewno okaże się, że w głowie mam budyń… a gdzie indziej kisiel. XD
Postanowiłam, że spróbuję po raz koleiny podnieść się i spróbować wstać. Wiele z was może sobie pomyśleć, że dramatyzuje – ale wręcz przeciwnie. Nie będę się chwalić, że popadłam w chorobę – bo to raczej pokryję was myślą, że próbuję zwrócić waszą uwagę.
Kikkam, która była wcześniej, teraz przechodzi reinkarnację duszy.
Życzcie mi, abym się w końcu wzięła w garść i przestała nad sobą litować.
Życie jest brutalne, dlatego trzeba robić to, co się kocha i nie zatajać śladów.
Nie obiecuje wam, że będę często aktywna na SQ (o ile ktoś jest jeszcze tym zainteresowany… to proszę napisz w komentarzu np. ,,śnieg”), gdyż muszę ponaprawiać kontakty z przyjaciółmi, których zaniedbałam.
O ile będę w stanie, to pojawią się kolejne części innych opowiadań.
Dziękuję tej garstce ludzi, która ze mną jest, albo chociaż była, ale się nie doczekała.
Kikkam

Wiem, że jeszcze niedawno tak się cieszyłam, że jestem już tu rok i zapowiadałam masę maratonów, Q&A i tp.
Niestety jednak potrzebna jest mi przerwa psychiczna (dziwnie to znaczy, ale mam sporo problemów na głowie).
Przepraszam, wrócę może gdzieś po wakacjach, jak wszystko się ułoży.
~Kikkam