„Miałam dość udawania przy wszystkich, że jestem tą samą dziewczyną, od kiedy weszłam w Twoją pułapkę.”
„Miałam dość udawania przy wszystkich, że jestem tą samą dziewczyną, od kiedy weszłam w Twoją pułapkę.”
Mam nadzieje, że o mnie zapomnisz… Bo już nie jestem w stanie myśleć, o Twoim upadku…
Raniłeś mnie i próbowałeś nawet zabić, a jedyne co chciałeś mi powiedzieć przed śmiercią było tak cyniczne, że wreszcie musiałem wyrwać się z tej sieci kłamstw.
Jesienny wieczór, nawracająca w myślach przeszłość, skończone uczucie, odłamki porcelany na podłodze. Czy da się jeszcze uratować tę nieszczęsną dziewczynę?