Zeskoczyłaś, nim zdążyłem krzyknąć: „May, nie!” Tym właśnie sposobem złamałem obietnicę, złożoną Ci ostatniej nocy…
Ostatnie wspomnienia tej słodkiej miłości spływają po moim oknie wraz z wielkim kroplami czerwcowego deszczu. Oto moje deszczowe serce.
„You left me, changing my life into nonsense and emptiness. That’s why I died.”
Jak tam Ci upływa życie z egoistą?
Przeszukuję każde samotne miejsce, każdy kąt, wołając Twoje imię. Próbując Cię odnaleźć, ale ja po prostu nie wiem – gdzie chodzą złamane serca?
Słowa są jedyną formą przypuszczenia.
Oddaj mi kawałek mojego serca, który wyrwałeś raniąc mnie dogłębnie i wiecznie.
Nienawidzę ciszy. Bo w ciszy słyszę swoje myśli.
Szybsza, lepsza, wygodniejsza
