Wszedłem do szkoły, a do moich nozdrzy od razu wdarł się zapach wiosny, mimo, iż jest zima. Znałem ten zapach.
Do zaoferowania mam tylko chłód, a ona mówi do mnie słońce. Choć sama jest słońcem.
Mama ostrzegała, by nie kochać chłopców, którzy nie poświęcają mi wystarczająco dużo uwagi, bym ja czuła się kochana. Ale patrzyłeś na mnie tak łagodnie, tak ujmująco, że nie mogłam Cię zostawić.
Ciemność to nierozłączna część nas. To mrok sprawia, że nasze serca są ogrzewane przez światło słońca. Bez ciemności nie znajdziemy promyka nadziei.
Przez lata sądziła, iż bez drugiej osoby byłaby niepełna i nieszczęśliwa, lecz prawda była taka, że poczuła radość w chwili, w której powiedziała chłopakowi, iż nie był tym jedynym.
Kto by pomyślał, co może zrodzić się w głowie smutnego człowieka, potrzebującego uwagi.
,,Może i nie mamy takiej samej historii, ale przynajmniej oboje mamy kogoś, kto nas zrozumie.”
„Przykro mi, Pstrokaty Maku. Ale wszystko, co widziałam, straciło dla mnie sens. Nie chcę być wojowniczką, jeśli zależy od tego życie niewinnych kotów.”
„W pewnym momencie zaczęła mieć lekkie duszności. Zasłoniła usta dłonią, a gdy ją odsunęła, zobaczyła krew na swojej skórze.”
By zaznać spokoju i odciąć się od rzeczywistości, udaje się do ogrodu, gdzie pewnego dnia, pod osłoną nocy, przypadkowo nawiązuje dość krótką, aczkolwiek inspirującą konwersację.
„Od małego pamiętam, że życie w tym miejscu nie było bezpieczne. Zawsze coś mi zagrażało. Nigdy nie czułam się bezpiecznie, nie miałam przyjaciół ani rodziny. Rodzice zginęli, gdy byłam mała…”
W końcu każdy przywódca otrzymuje dziewięć żywotów…a wraz z nimi dziewięć powodów by mieć wyrzuty sumienia.
Jeśli kiedykolwiek zwątpisz w samego siebie, spójrz w gwiazdy.
„Moje imię tylko w jego ustach brzmiało tak pięknie, jednak tym razem w tym żałosnym słowie kryło się tysiąc innych…”
„— To nie jest sen — Dûleven mierzył moją osobę przenikliwym spojrzeniem fiołkowych oczu, jasne włosy opadły mu na twarz. — Nie możesz się obudzić…”
Były dla siebie jak siostry, ale dwa różne światy, dwie różne osobowości, dwa różne rodzaje piękna. Czy były w stanie funkcjonować?
„Ból przy robieniu sobie ran, to jest nic w porównaniu do bólu jaki odczuwam każdego dnia.”
„— Od dziś Pustką będziesz znana, lecz nie będziesz szanowana. Prowadzić będziesz koty w złą drogę, nikczemne życie i trwogę.”
,,— A może faktycznie tam się zgubiłam? — dodałam, bo zaczęłam czuć się jak prawdziwy filozof. Jeżeli ktoś wam powie, że modelki są głupie jak but, walnijcie go w pysk swoim obcasem, złotki.” {13+}
Wszystko zaczęło się od tego listu! Cała ta historia mogla potoczyć się zupełnie inaczej…
To prawda, zatrzymanie echa brzmi bardzo romantycznie, ale głupio i nierealnie. Identycznie jak sytuacja Tiary i Carla.
Chciałem do Ciebie podejść, powiedzieć, że wszystko jest w porządku, że szkoła jest głupia i że masz się nie przejmować.
Diana Fair przez ostatnie trzy lata liceum była samotniczką – przyjaźniła się tylko z książkami i swoim pamiętnikiem. Myślała, że tak doczołga się do samego końca roku szkolnego.
„— Wy nic nie rozumiecie, prawda? — kobieta spojrzała na nas z dezaprobatą, poprawiając materiał sukni. — Everdellne upada. Wkrótce zostanie upadłym królestwem…”
Gdy zobaczyłam Cię płaczącą w toalecie zrozumiałam, że po prostu nie byłam dla Ciebie dobra i Cię nie wspierałam. Przepraszam, że dopiero teraz to zrozumiałam.
„─ Życie nie jest grą. Nie powtórzysz żadnego poziomu, nie masz szansy wygrać. Nieważne co zrobisz i tak spotka Cię „game over”. ─ powiedział, po czym przenikliwie spojrzał mu w oczy.”
Zawsze chciałam być Tobą, lecz gdy to już się stało, okazało się to największym błędem w moim życiu…