Który cytat danej osoby z HP bardziej Ci się podoba?

,, Ci, którzy nas kochają, tak naprawdę nigdy nas nie opuszczą"

,,Świat wcale nie dzieli się na dobrych ludzi i Śmierciożerców, bo każdy z nas ma w sobie tyle samo dobra, co zła. Tylko od nas zależy, którą drogą pójdziemy"

Jesteś... jesteś prawdziwym synem swojego ojca, Harry...

Jesteś mniej podobny do swojego ojca, niż sądziłem (…). Dla Jamesa bez ryzyka nie było zabawy.

Lepiej umrzeć, niż zdradzić przyjaciół.

To by znaczyło, że tym czego się boisz, jest strach. To bardzo mądre, Harry.

Liczy się słuszność idei, a nie liczba jej wyznawców.

Twoi rodzice, Harry, oddali swoje życie, w zamian za twoje. I to jest zły sposób, by im podziękować- poświęcić taką ofiarę wobec pary magicznych zabawek.

Strach naciska na potworne czyny.

Nie waham się twierdzić, że James byłby bardzo rozczarowany, gdyby jego syn nie odnalazł żadnego z tajnych wyjść z zamku.

Home Książki Cytaty J.K. Rowling Zostałem wyrwany ze swego ciała, stałem się czymś mniej niż duch, czymś mniej niż najmarniejsze widmo, ale jednak żyłem. Czym byłem, nawet ja sam nie wiem... ja, który zaszedłem dalej niż ktokolwiek inny na drodze do nieśmiertelności.

Aaach… straszliwy to był ból, moi przyjaciele, i nic nie mogło mnie przed nim uchronić. Zostałem wyrwany ze swego ciała, stałem się czymś mniej niż duch, czymś mniej niż najmarniejsze widmo, ale jednak żyłem. Czym byłem, nawet ja sam nie wiem… ja, który zaszedłem dalej niż ktokolwiek inny na drodze do nieśmiertelności. Znacie mój cel: zwyciężyć śmierć. A oto sam zostałem poddany najcięższej próbie i okazało się, że powiódł się przynajmniej jeden z moich eksperymentów: nie umarłem, choć to zaklęcie powinno mnie zabić. Byłem jednak słabszy od najnędzniejszego stworzenia i nie byłem w stanie sobie pomóc… Nie posiadałem ciała, a każde zaklęcie, które mogło mi pomóc, wymagało użycia różdżki… Pamiętam, że tylko zmuszałem się nieustannie, dzień po dniu, noc po nocy, sekunda po sekundzie, bez wytchnienia, bez snu, do istnienia…

I ten oto tutaj Glizdogon przejawił rozsądek i spryt, jakiego nigdy się po nim nie spodziewałem: zdołał przekonać Bertę Jorkins, by towarzyszyła mu w nocnej przechadzce. Owładnął nią i przywiódł do mnie. A Berta Jorkins, która mogła wszystko zniszczyć, okazała się niespodziewanym darem, o którym nie marzyłem w najśmielszych snach.

Widzisz ten dom na zboczu, Potter? Mieszkał w nim mój ojciec. Moja matka pochodziła z tej wioski. Zakochała się w nim, ale ją porzucił, kiedy się dowiedział, kim ona jest… Nie lubił magii, ten mój ojczulek, nie… Odszedł od niej i wrócił do swych mugolskich rodziców, zanim przyszedłem na świat, tak, Potter, a ona zmarła przy porodzie… Trafiłem do mugolskiego sierocińca… ale przysiągłem sobie, że go odnajdę i zemszczę się na tym głupcu, który dał mi tylko swoje imię i nazwisko… Tom Riddle… (…) Do czego to doszło… opowiadam ci rodzinną historię… Chyba robię się nieco sentymentalny…

To będzie szybkie, może nawet bezbolesne… Nie wiem… Nigdy nie umierałem…

"Biedna muszla klozetowa jeszcze nie widziała czegoś tak okropnego jak twoja głowa, więc może ją zemdlić."

"- Czy pamiętasz, jak mówiłem, że ćwiczymy zaklęcia NIEWERBALNE, Potter? - Tak. - Tak, proszę pana. - Nie ma potrzeby zwracania się do mnie per pan, panie profesorze."

– Ojca chrzestnego? – prychnął wuj Vernon. – Ty nie masz żadnego ojca chrzestnego! – A właśnie że mam – rzekł z satysfakcją Harry. – Był najlepszym przyjacielem mojego taty i mojej mamy. Został skazany za morderstwo, ale uciekł z więzienia dla czarodziejów i ukrywa się. Ale chce być ze mną w kontakcie… wiedzieć, co się ze mną dzieje… czy jestem szczęśliwy… I szczerząc zęby na widok przerażenia na twarzy wuja Vernona, ruszył w kierunku wyjścia, pchając przed sobą wózek, na którym Hedwiga robiła trochę hałasu. Wierzył, że to lato będzie o wiele lepsze od ostatniego.

"-Tak, Quirrell to był świetny nauczyciel -powiedział głośno Harry. -Miał tylko jedna wadę: z tylu głowy wystawał mu Lord Voldemort."

"- Jestem nauczycielem! - ryknął. - Nauczycielem, Potter! Jak śmiesz grozić, że wywalisz mi drzwi! - Przepraszam, panie profesorze - powiedział Harry, wymawiając z naciskiem dwa ostatnie słowa, po czym schował różdżkę za pazuchę. Hagrid wytrzeszczył oczy. - Od kiedy to mówisz do mnie "panie profesorze"? - A od kiedy mówisz do mnie "Potter"?"

RON: Zrobiłaś coś z włosami? HERMIONA: Chyba tylko uczesałam. RON: No tak. Do twarzy ci w uczesanych.

To, że twoja wrażliwość uczuciowa mieści się w łyżeczce od herbaty , nie świadczy o tym , że wszyscy są upośledzeni

ROSE - Mamo! Tata znowu robi tę beznadziejną sztuczkę. HERMIONA: - Twoim zdaniem beznadziejną, jego genialną, moim - przeciętną.

Hej! Stop stop stop! Jeszcze komuś tym oko wydłubiesz. Poza tym mówisz to źle, jest leviOsa a nie leviosA"

- Ja idę spać zanim przez was tu wszyscy zginiemy albo co gorsza nas wyleją- Hermiona - Ja nie do końca chwytam jej system wartości- Ron

"Ecie pecie mały Potter."

" Zabiłam Syriusza Blacka, zabiłam Syriusza Blacka"

" Neville Longbottom tak? I jak tam rodzice? "

" JA zabiję chłopaka."

" Czarny Pan się myli... "

Mogę was nauczyć, jak uwięzić w butelce sławę, uwarzyć chwałę, a nawet powstrzymać śmierć... Jeśli tylko nie jesteście bandą bałwanów, jakich zwykle muszę nauczać.

Powiedz Albusowi... Przekaż Albusowi Severusowi, jak bardzo jestem dumny, że nosi moje imię. A teraz biegnij. Uciekaj!

Mogło istotnie nie umknąć twojej uwadze że życie ma gorzki smak , twój przemiły ojciec to wiedział i starał się abym i ja o tym nie zapomniał!

" To żałosne , kłócicie się jak stare , dobre małżeństwo"

" Jednak sława to nie wszystko , prawda panie Potter ? "

"Kto ci podbił oko Granger? Chcę mu posłać kwiaty"

- Śmieszy cię moje imię, tak? W każdym razie ty nie musisz mi mówić, kim jesteś. Ojciec mi powiedział, że wszyscy Weasleyowie są rudzi, piegowaci i mają więcej dzieci niż ich na to stać.

"...Granger, odejmuję Gryffindorowi pięć punktów za chamskie wyrażanie się o naszej nowej dyrektor... Macmillan też pięć bo mi się sprzeciwiasz... Potter pięć bo cię nie lubię... Weasley, koszulka Ci wyłazi za to też pięć punktów... och, zapomniałem, Granger, ty jesteś szlamą, za to dziesięć punktów"

DRACO Flipendo! (HARRY, wirując, frunie przez pomieszczenie, a DRACO wybucha śmiechem) Dalej, staruszku. HARRY Jesteśmy w tym samym wieku, Draco. DRACO Ale ja się lepiej trzymam.

Obaj staraliśmy się ofiarować naszym synom nie to, czego potrzebowali, ale to, czego my potrzebowaliśmy.

— No, ale skoro już to dostaliście, nie możemy dłużej odkładać wyprawy na ulicę Pokątną — westchnęła pani Weasley, patrząc na listę podręczników Rona. — Wybierzemy się tam w sobotę, chyba że ojciec znowu będzie musiał być w pracy. Bo bez niego nigdzie się nie ruszę. — Mamo, czy ty naprawdę myślisz, że Sama-Wiesz-Kto będzie się ukrywał za książkami w Esach i Floresach? — zakpił Ron.

— Uznaje się mnie za znawcę w sprawach Pottera, wszyscy wiedzą, że się przyjaźnimy. Zapewniłem jednak społeczność duchów, że nigdy nie będę cię zadręczał żadnymi pytaniami. „Harry Potter sam wie, że może mi całkowicie zaufać”, tak im powiedziałem. „Prędzej umrę, niż zawiodę to zaufanie”. — To niewiele, skoro i tak już jesteś martwy — zauważył Ron.

– Aha, Ron, wysprzątałeś już swój pokój? – Co?! – krzyknął Ron, odkładając z hukiem łyżeczkę i patrząc ze złością na matkę. – A niby dlaczego miałbym robić porządki w moim pokoju? Harry i ja świetnie się tam czujemy! – Muszę ci przypomnieć, młody człowieku, że za parę dni odbędzie się wesele twojego brata i… – I mają się pobrać w mojej sypialni?

– Nasze też znają sporo niezłych przekleństw – powiedział Ron – ale chyba nauczyły się ich od Freda i George’a.

– HARRY, ZABIJĘ CIĘ, JEŚLI PRZEZ NICH ZGINIEMY!

"- Och, jesteś prefektem, Percy? - zdziwił się jeden z bliźniaków. - Dlaczego nam nie powiedziałeś? Nie mieliśmy pojęcia. - Daj spokój, przecież pamiętam, że cos o tym wspominał - powiedział drugi bliźniak. - Raz... -Albo dwa... -Chwilę temu... -Przez cale lato..."

"- Fred, teraz ty - powiedziała pulchna kobieta. - Nie jestem Fred, jestem George - odrzekł chłopiec. - Naprawdę, kobieto, i ty uważasz sie za nasza matkę? Nie wiesz, jak ma na imię twoje dziecko? - Przepraszam, George. - To był żart, jestem Fred - powiedział chłopiec i odszedł"

"- Zawsze uważałem, że my z Fredem powinniśmy dostać ze wszystkiego P, bo sam fakt, że pojawiliśmy się na egzaminach, był powyżej oczekiwań."

"-Przecież wszyscy przyszliśmy tu, żeby się czegoś od niego nauczyć, a teraz nam mówi, ze nic nie potrafi... -Wcale tego nie powiedział - warknął Fred Weasley -Może chcesz żebyśmy ci trochę przeczyścili uszy? -zapytał George, wyciągając z torby jakiś metalowy instrument przypominający narzędzie tortur. -Albo jakąś inna część ciała, bo nam specjalnie nie zależy gdzie ci to wsadzimy -dodał Fred"

"- Specjalne zniżki dla tych uczniów Hogwartu, którzy przysięgną, że użyją naszych produktów w celu pozbycia się tego starego nietoperza- dodał George, wskazując na profesor Umbridge."

Wszedł za nią do gabinetu. Drzwi zamknęły się za nim automatycznie. - No więc? - rzuciła niecierpliwie. - Czy to prawda? - Co ma być prawdą? - zapytał Harry trochę bardziej agresywnym tonem, niż zamierzał, więc szybko dodał: - Pani profesor? - Czy to prawda, że podniosłeś głos na profesor Umbridge? - Tak - I że zarzuciłeś jej kłamstwo? - Tak. - I powiedziałeś jej, że Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać powrócił? - Tak. Profesor McGonagall usiadła za biurkiem i spojrzała na niego srogo. potem powiedziała: - Weź sobie ciasteczko, Potter."

- Wyglądasz bardzo zdrowo, Potter, więc wybacz mi, ale nie zwolnię cię z obowiązku odrobienia pracy domowej. Chyba że byś umarł, wtedy możesz śmiało czuć się zwolniony.

Nie wiem, gdzie się nauczyłeś rozróżniania dobra od zła, Mundungusie, ale wygląda na to, że opuściłeś kilka najważniejszych lekcji.

Profesor McGonagall przelazła z powrotem przez dziurę i stanęła przed oniemiałym tłumem. Była biała jak kreda. — Który z was... — zaczęła rozdygotanym głosem. —Co za bałwan zapisał sobie hasła na cały tydzień i zostawił gdzieś listę na wierzchu?

– A więc teraz masz wolną rękę, Gilderoy – oświadczyła profesor McGonagall. – Dziś wieczorem nadarza się świetna okazja, aby to uczynić. Zadbamy, aby nikt nie wchodził ci w drogę. Będziesz mógł robić z potworem, co ci się spodoba. Masz pełną swobodę działania. – N-n-no dobrze – wyjąkał. – B-b-będę w swoim gabinecie, muszę się przygotować… I wyszedł. – Świetnie – powiedziała profesor McGonagall, której nozdrza drgały groźnie. – Przynajmniej zszedł nam z oczu. I sprzed naszych butów.